Needle And The Pain Reaction - Porcupine
NATPR Records
Geen idee hoe het komt, maar telkens als wij die nieuwe plaat van Needle And The Pain Reaction door de boxen sturen, hebben wij de neiging om eens goed te vloeken.
Zo’n welgemikt godverdomme lijkt immers perfect te passen bij de rauwe plak lillend vlees, die het vooral om hun live shows beruchte trio hier met een doffe knal op tafel gooit.
En dat begint eigenlijk vanaf het moment dat de eerste noot van de werkelijk magistrale opener Alone te horen is. De ritmesectie (bassist Luc Waegeman en drummer Peter De Bosschere) zorgt meteen voor een solide onderlaag waarover zanger-gitarist Wim Deliveyne zijn jagende stem stuurt en zijn gitaar de vrije loop laat. Dit nummer alleen al is reden genoeg om je de plaat aan te schaffen. Maar omdat we nu eenmaal verplicht zijn om de hele plaat te bespreken,…
Caught In A Trap is eenvoudiger van opzet, is meer recht door zee, maar houdt je wel in een wurggreep, die slechts af en toe lichtjes gelost wordt wanneer Waegeman even een tussendoortje bast. Met Sinner graait het drietal productiegewijs iets meer in tegen rock aanleunende new wave, terwijl de vorige twee nummers pure rock-‘n-roll waren. Desondanks verslavend tot en met. Single Chipmonk had eerder al bewezen uit het goede hout gesneden te zijn. De tweede stem rondt de song af en Deliveynes gitaar wordt hoe langer hoe doordringender.
Zo heeft elk van die eerste paar songs wel een hook, een baslijn of een riff, waardoor je blijft hangen. Wasted steekt zo vol wolfijzers en schietgeweren. De riff is al onverwacht en dan gooien de heren er ook nog eens een onverwachte vertragingsmanoeuvre tussen. Maar het is toch die riff, die je finaal knock-out slaat.
Hoewel de overige songs ook nog van meer dan voldoende kwaliteit zijn, halen ze niet het niveau van het hierboven aangehaalde kwintet. Let wel: ze verbleken niet bij de andere songs, maar raken niet de zenuwen zoals een Alone of een Wasted dat doet. Misschien komt Follow Me nog het dichtst in de buurt. En afsluiter Twin Flower wordt naar het einde toe verraderlijk subtiel, iets wat we The Needle niet echt hadden aangegeven. Het bewijst nog maar eens dat deze band dieper gaat dan je zou vermoeden.
Maar zoals eerder al gezegd, bevat deze plaat enkel nummers, die de aanschaf ervan meer dan rechtvaardigen. En dan hebben we het nog niet eens over het prachtige artwork (ook al van de hand van Deliveyne) gehad. Zeg dat wij het miljaardenondedju gezegd hebben.
‘Porcupine’ wordt zowel op cd/digitaal als op (colour splattered) vinyl uitgebracht. Dan krijg je er meteen de downloadcode voor een ep (‘Paper Trails’) bij. Ga de band ook zeker bekijken. De data vind je hier.