Naima Bock - Below A Massive Dark Land

Sub Pop Records

Twee jaar geleden werd onze koffie ongemerkt koud bij het intens luisteren naar het geweldige debuut van deze Engelse singer-songwriter. Wisten wij veel dat ze ondertussen al nummers schreef voor deze tweede plaat!

Veel van de songs hebben zelfs wortels nog dieper in de tijd, toen ze als een halve nomade rondtrok. En hoewel de meeste nummers in eenzaamheid zijn geschreven, is het eindresultaat allesbehalve eenvoudig. Het album staat vol met rijke, gelaagde arrangementen en een scala aan muzikanten droegen, net als op ‘Giant Palm’, bij aan een warm en ruimtelijk geluid.

Bocks debuutalbum, ‘Giant Palm’ (2022), straalde al een unieke, originele sfeer uit, maar ‘Below A Massive Dark Land’ biedt een nog weidsere blik op haar muzikale wereld. Het is opnieuw een album dat met niets te vergelijken valt en de luisteraar uitdaagt met gelaagde en doordachte composities.

Hoewel Bock geen virtuoos is op de viool, gebruikte ze het instrument om nieuwe melodieën te verkennen. En dat heeft gewerkt: de songs dwarrelen binnen in je gedachten als vallende bladeren en voor je het weet, neurie je ze op een onbewaakt moment tijdens een wandeling of een fietstochtje.

Opener Gentle zet de toon met een minimalistische, maar betoverende houtblazerfanfare, terwijl Bocks hese stemregister een mix van comfort en onrust oproept. Nummers als Kaley en Feed My Release verkennen zowel de directheid van soul als de eenvoud van folk met teksten die je recht in het hart raken. De subtiele, bijna fragiele toon van Takes One en de indrukwekkende gitaarsolo’s in Moving zorgen voor diepgang en finesse. Het centrale walsje Lines danst op twee gedachten: die van verandering en vergankelijkheid en die van vastzitten in vaste, ongezonde patronen. Het gaat ook over het proberen te ontwijken van schuld en de eenzaamheid van schuld evenals over woede en het vertrouwde gevoel van niet weten waar je die moet laten. Het is Bock ten voeten uit. Wie diep graaft, zal veel vinden.

Dat graven deed ze dit keer aanvankelijk alleen en zonder Joel Burton, die de vorige plaat arrangeerde, maar de samenwerking met muzikanten zoals het duo Jack Ogborne (aka Bingo Fury) en Joe Jones, Oliver Hamilton en kernbandleden Cassidy Hansen, Clem Appleby, Oscar Garcia Guardans en Meitar Wegman leidde toch weer tot rijke, gedetailleerde arrangementen die de muziek naar een nieuw niveau tillen.

Bocks zoektocht naar stabiliteit en de reflecties op ouder worden geven ‘Below A Massive Dark Land’ een gelaagdheid die zowel vertrouwd als verfrissend aanvoelt. Het album biedt geen definitieve antwoorden, maar wel een veilige plek om op zoek te gaan naar meer.

Naima Bock staat op 4 december in Cactus Muziekcentrum te Brugge en op 12 december in de Botanique.