Monnik - Bedevaart

ConSouling Sounds

Een kleine drie jaar geleden werkte Monnik zich in de kijker via Consouling Sounds met zijn debuut ‘Vondeling’, een plaat vol mysterieuze, minimale en duistere dronemuziek. Nu de Monnik op ‘Bedevaart’ vertrekt, is het tijd om het sfeerspectrum uit te breiden met meer muzikale ingrediënten, wat de beleving enkel maar meer intrigerend maakt.

Bedevaart

‘Bedevaart’ bestaat uit drie afzonderlijke verhalen: Zielerust (eenentwintig minuten), Berouw (zeven minuten) en Afscheid (14 minuten). Samen vormen ze de processen die iemand doormaakt die op punt staat uit het leven te stappen. Geen wonder dus dat de klankkleur van deze plaat nogal donkergrijs is en stevig op de schouders drukt en dat zowel gitaar, effecten, synthesizer als zang instrumenten zijn die deze kleur extra duistertinten moeten geven.

Elk van de drie episodes bevat ook een eigen evoluerend, muzikaal verhaal; een fantasiewerk dat je meesleept in diverse passages. In opener Zielerust, dat nogal mechanisch en industrieel aanvangt, voel je dat Monnik de sfeer van het klooster, het sacrale en mysterieuze heeft meegebracht. De lang doezelende gitaardrone, die nog steeds de ondergrond vormt voor deze eenmansmuziek, wordt verrijkt met een soort van kettingsample, vaak weerkerende, hoge orgeltoetsen en een snuifje oostelijke kruiden.

Laag na laag stapelt zich op in een langzaam omwentelend schouwspel van doomsfeerklanken. Zwaar, log. Intensiteit neemt toe en sterft terug uit tot een spel van morbide synthesizertoetsen en echoënde scapes overblijft. Zware floortoms vallen in en beklemtonen het fatalisme in dit imposante muziekwerk. De eerste track is zonder twijfel meteen de stevigste klepper. Een muzikale trance, een totentanz waaruit geen ontsnappen mogelijk is.

De B-kant van de plaat ofte Berouw en Afscheid kennen weliswaar een gelijkaardige basis van een donkere gitaardrone, maar gooien het muzikaal toch over een totaal andere boeg. In het kortste stuk is de piano het middel om op neoklassieke manier te wandelen over duistere klanken en sferen. Afscheid tenslotte knipoogt naar postrock en gitaarambient, waarin een gestage thematiek steeds sterker opzwelt en ook tijdig weer implodeert in een omwentelende ruis en sombere mist. Monnik experimenteert met elektronica en vindt zielenheil in minimalisme. Een drone met vage flarden groeit terug op tot fase twee met fluisterstemmen, donker omrollende golven en een traag snaarthema. Geesten roeren zich. Het einde nadert.

‘Bedevaart’ draait om beleving en verbreding van muzikale grenzen. Monnik flikkert hier op geheel eigen manier alle etiketten of genres overboord om een overdonderende manier zijn luisteraars mee te sleuren in een reis zonder happy end. Een bedevaartstocht naar de onderwereld.

4 februari 2018
Johan Giglot