Mon-O-Phone - Escapism

Mr en Ms Phono Records

De herfst zit in de lucht en stroomtekort dreigt. Tijd dus voor een fleece dekentje, een geestrijk hartverwarmertje of… gewoon deze tweede van Mon-O-Phone. Waarom niet?

Toen het promo-cd’tje van dit Limburgse duo in de bus viel, was het alsof we een zelfgemaakt cadeautje kregen van een dierbare vriendin: de naam van de band geponst uit een zwart tekenblad en gevouwen tot een hoes, de titel van de plaat in roze letters geschreven op een lintje dat we moesten doorknippen om aan de cd te geraken. Die cd zat dan nog eens verpakt in gerecycleerd, herfstig inpakpapier. De hoes zelf is versierd met een zelf uitgeknipt, papieren boompje. Bent u ook al warmgelopen?

Maar het moet hier over de muziek gaan. Op basis van voorgaande verwachtten we ons aan lo-fi muziekjes, niet gespeend van een flinke dosis DIY en zolderkamergeknutsel. We waren dan ook totaal niet voorbereid op de zoete klanken, die ons meteen meenamen op een dromerige, sensuele trip richting dromenland.

De reden van de goede klank is niet ver te zoeken. Mon-O-Phone, dat op zijn eerdere werk redelijk tot zeer donker en kil klonk, kreeg de Zweedse producer Henrik Johnson (Fever Ray, Lykke Li, The Knife, Abba) zover om hun plaat te masteren. En dat loont.

De frêle zang van Ciska Vanhoyland klinkt zwoeler dan ooit en is perfect ingebed in de innovatieve klanken die Koen Brouwers uit zijn machines tevoorschijn tovert. We horen Oosterse en zelfs Afrikaanse invloeden (dat laatste zeker in de ritmes) en Run Run Run mag zelfs serieus grooven.

Zoeken naar een favoriet blijkt algauw een vruchteloze onderneming, want op het korte openertje Sonar -  dat enkel dient als glijmiddel tot de rest van de plaat - na, zijn het allemaal waardevolle kleinoden.

Neem nu Sensual Blood : dat heeft zijn naam zeker niet gestolen en als Vanhoyland het tantra “Breathe in, breathe out”, zingt waarbij tussen de twee woorden telkens een lange pauze zit, word je helemaal rustig. Een rust waaruit je pas ontwaakt bij het parelende City Of Light, net op tijd om de Silver Roses te plukken die je tegenkomt op deze muzikale wandeling doorheen een land waarin alles net iets mooier is dan in de echte wereld.

Helaas komt ook aan deze trip een eind, maar niet zonder via The Great Escape  – die langs de Oriënt leidt – uit te monden in het betoverende My Violent Delight waarin Mon-O-Phone de melodieuze sublimiteit van Hooverphonic overtreft.

Twee jaar hebben we moeten wachten op de opvolger voor ep ‘Two’, maar deze plaat blijkt het meer dan waard te zijn. Dit is huis- tuin- en keukenvlijt recht uit de hemel!