Mitski - Laurel Hell

Dead Oceans

"You say you love me / I believe you do”, zingt Mitski aan het eind van deze plaat, “But I walk down and up and down / And up and down this street / ’Cause you just don’t like me / Not like you used to.”

Het klinkt als het eind van een liefdesrelatie, maar het is ook wel toepasselijk op de relatie tussen uw dienaar en de zangeres die met het vorige album ‘Be The Cowboy’ helemaal gearriveerd was en de sound geperfectioneerd had. Dat leek ze destijds ook zelf te beseffen. Ze nam zich naar eigen zeggen voor om enkel nog muziek uit te brengen die echt onmisbaar was en sloot alle sociale media af. Maar toen bleek dat ze volgens haar contract toch nog een zesde album moest maken. En dat is dus deze.

Klinkt dit dan als een doorslagje of een overhaast afgewerkt, verplicht nummertje? Vreemd genoeg niet. Het siert Mitski dat ze ruim de tijd nam (‘Be The Cowboy’ blaast dit jaar vier kaarsjes uit) en de productie van dit album klinkt beter dan al de vorige. Het lijkt zelfs af en toe alsof ze in de leer is geweest is bij Björn en Benny of Stock, Aitken & Waterman, de hitmakers van de jaren tachtig.

Nummers als Stay Soft, Everyone en afsluiter That’s Our Lamp bevatten ondanks het verschil in tempo dezelfde glinsterende synths. En singles als The Only Heartbreaker en Love Me More klinken bijna als een broertje of zusje van When The Rain Begins To Fall met smachtende, heldere vocalen, een pulserende beat en synthlijnen die als glanzende terpentines door de lucht vliegen. Laatstvernoemde song werd dan ook samen geschreven met Dan Wilson, de man achter Closing Time van Semisonic, Someone Like You van Adele en tal van eigen successen.

Probleem is dat, op de singles na, de meeste nummers niet blijven plakken. Love Me More is daarop, net als de andere singles een uitzondering, zeker omdat in deze single voldoende lucht aanwezig is, maar de rest van de uptempo nummers zitten zo overvol en klinken zo glad dat ze van je afglijden als water van de spreekwoordelijke eend. De echte schoonheid zit in de kleinere nummers als bijvoorbeeld There’s Nothing Left For You, waarin de stem van Mitsuki Laycock echt kan schitteren.

Maar het prijsbeest van de plaat is het onaards mooie Heat Lightning. Dat nummer alleen al verantwoordt de aankoop van dit album en doet bij ons de liefde voor Mitski weer helemaal ontvlammen. De druppelende piano, de gestage opbouw en de wanhoop in de tekst doen ons ridderhart opvlammen en we willen maar één ding: de jonkvrouw in nood spoorslags komen redden.

Of dit dan echt het laatste album wordt van Mitski? We hopen toch nog altijd van niet. En we zijn met velen, want al de shows van de komende tournee zijn al uitverkocht, ook die bij ons op Les Nuits Botanique en dat staat niet eens in de eigen concertkalender.