Mintzkov - Sky Hits Ground
Universal/Bertus
Hoe zou het eigenlijk komen dat Mintzkov in het geheel niet meer aan bod komt op onze oeverloos fantastische Brusselse jongerenzender, vroegen we ons onlangs nog af. En kijk, net op dat moment mag Mintzkov z’n nieuw plaat komen voorstellen op De Zender. Terecht want ‘Sky Hits Gound’, Mintzkov’s nieuwe worp is een hele goeie plaat.
Uit de titel spreekt enige loutering: de ambities reiken wat minder hoog en de sky die tien jaar geleden nog de limit leek, is intussen begrensd gebleken. Die loutering heeft een verrassende plaat opgeleverd. Nooit voorheen klonk Mintzkov zo zwart, so funky en zo sexy. 'Slow Motion Full Ahead' opent met een uit de Urban Dance Squad gedeserteerde killergroove. ‘Now everything’s changed, it’s slowly sinking in’, stelt Philip Bosschaerts vast. Maar spijt heeft hij nergens van. Het is wat het is, en het moet vooruitgaan. It’s Mintzkov en it’s hiphop, Jim, but not as we know it. Old World is vintage Mintzkov met een introspectieve Bosschaert, mooie contemplatieve samenzang en een repetitieve strofe-inclusief-deusreferentie. Arial Black (een lettertype als songtitel – knap!) is een nieuwe verrassing, met een bijna Kraftwerk-achtige synth in de openingsakkoorden en de geweldige openingszin ‘A slow attack down in Arial Black now to read your name’ om de openingslijnen van een afscheidsbrief te beschrijven.
De discrete, haast ingetogen schoonheid van Arial Black is kenschetsend voor bijna de hele plaat. Een nummer dat de loop der dingen ongetwijfeld niet zal veranderen, maar zet dit bijvoorbeeld op de Ipod tijdens een busrit door Andalusië – we zeggen maar wat – en mijmer even weg over afscheid en verlies of over die eerste grote liefde… Een wereld zal voor u opengaan. Arena heeft alles om een live classic te worden: een groovy ‘less-is-more’-start, ritmisch gescandeerde zang, vette bas en een uitwaaierende synth die de komst van de ‘Grote Rock Gitaren’ aankondigt. Je moet al van steen zijn om het hierbij niet op een goedkeurend headbangen te zetten.
All Names Have Been Changed kon een perfecte soundtrack zijn bij een aantal warpaintings van Anselm Kiefer, ook al vertoont het Engels hier en daar een beetje neiging tot krommigheid – een kniesoor die daarop let. Day One is bij de eerste beluisteringen, en met z’n-hard/zacht powerchordchaos onze minst favoriete song op de plaat, maar dankzij Weapons, met – alweer – die catchy jaren ’80 synt-riff en het mooie, verstilde Sky Hits Ground wordt alles weer koek-en-ei.
Bands als Mintzkov horen bewierookt te worden al voorbeelden voor nieuwe lichtingen en generaties. Ze zullen nooit het Sportpaleis vullen, ze zullen nooit - of het nooit al heel erg verkeren – breedgrijnzend vragen om uw handjes te zien, en ze zullen nooit in een een comfortabele nightliner doorheen Europa toeren. Maar ze blijven – allemaal dertigers, intussen - koppig, enthousiast en integer hun ding doen.
Bij De Zender horen we Mintzkov (net zoals een hele rist andere bands) vooral als het écht niet anders kan. Omdat ze in De Afrekening staan, bijvoorbeeld. En dan nog bestaat de presentator het om in één aankondiging twéé keer Mintzkov Luna te zeggen in plaats van Mintzkov. Alsof je de nieuwe van Meuris zou aankondigen als een plaat van Noordkaap of de nieuwe van Zita Swoon als de laatste van Moondog Junior. Da’s jammer. En dom. Een band als Mintzkov verdient veel beter.