Midlake - For The Sake Of Bethel Woods

Bella Union

Niet de meest productieve groep, onze vrienden uit Denton, Texas.  Vorige plaat 'Antiphon' dateert alweer uit 2013. Bijna een vol decennium zitten we ongeduldig in de wachtkamer.  Midlake is dan ook geen doordeweeks gezelschap en heeft een broertje dood aan verwachtingen en aan carrièreplanning tout court.

Nochtans, op basis van het absolute meesterwerk 'The Trials Of Van Occupanther' hebben ze de lat ultrahoog gelegd. Trouwens, in een rechtvaardige wereld zou die plaat in menig tophonderdalbums-lijstje moeten figureren, maar dat is helaas niet het geval. Mocht dit uw eerste kennismaking zijn met Midlake, doe uzelf een gigaplezier en schaf dat album alsnog aan. Hij kruipt onder uw huid en laat nooit meer los. 

Maar terug bij de les. De nieuwe Midlake 'For The Sake Of Bethel Woods' is andermaal een “groeier”, zo'n plaat waarvan je de eerste keer denkt: “Mwah”, een tweede keer: “Mmmhhhh”, en een derde keer denk je: “En nu nog eens!”.  De aparte mix van alternatieve klanken en folkrockelementen doet bezwerend en broeierig aan en gooit vreemde weerhaakjes uit die nu eens doen denken aan vroege psychedelische folk à la Fairport Convention en iets verder aan progrock à la ELO, maar het is onmiskenbaar Midlake.

Het vreemde is dat, ondanks het uitvallen van kernlid en voorman Tim Smith - hij verliet de groep in 2012 - de kaarten op dezelfde wijze steken. De uitkomst is quasi even sterk. De terugkeer na een (te) lange sabbat werd geïnspireerd door de zoon van fluitist Jesse Chandler, die ervan droomde dat de groep terug bij elkaar zou komen. Om het familieverhaal compleet te maken figureert de vader van Jesse Chandler op de hoes van de nieuwe plaat, toen hij het legendarische Woodstockfestival bezocht in 1969. 

Het is niet de enige verwijzing naar het tijdperk dat psychedelica en folk- en progrock hoogtij vierden.  Midlake grijpt er erg graag naar terug, waarbij je vaak de indruk krijgt naar een plaat te luisteren uit een ander tijdperk. Maar laat er geen misverstand over bestaan: het is compleet gerechtvaardigde nostalgie waar ze stijlvol mee weg komen.

De thema’s zijn al even tijdloos: verlies, hoop, eenzaamheid en gemeenschap kleuren de vijfde plaat warm in.  Glistening mixt een soort soul progrockgewijs tot een spannende song met de voeten in Woodstock en het hoofd in 2022.  En niemand laat een dwarsfluit klinken zoals Midlake dat doet in Feast Of Carrion. Het nummer toont je behoedzaam doch gedecideerd alle hoeken van de kamer.

Met 'For the Sake of Bethel Woods' heeft Midlake opnieuw een tijdloze, sterke plaat gemaakt. Er zijn nog zekerheden.