MGMT - Oracular Spectacular

Columbia Records

Als we de voltallige internationale muziekpers moeten geloven, is MGMT (zeg: Management) de band van het jaar. Voor de productie van hun alom geprezen debuut ‘Oracular Spectacular’ wist het tweetal niemand minder dan David Fridmann te strikken. Die stond eerder al in voor leuke plaatjes van The Flaming Lips, Low en Tapes ‘n Tapes.

Laten we eerlijk zijn: ‘Oracular Spectacular’ klinkt als de zomer. Zo natuurlijk, zo gemakkelijk, zo meegaand als een puppy op weg naar de eetbak. Bovendien vind je er van alles wat in: dansende eighties beats in Electric Feel, spacy psychedelica in 4th Dimensional Transition. Soms etnische elementen, dan weer dromerig en verlangend. Elk nummer heeft ontegensprekelijk zijn eigen identiteit.

Goldwasser en VanWyngarden wilden hun plaat het gevoel van de roman ‘Lord Of The Flies’ meegeven: doorgedraaide kinderen in het aards paradijs. Een explosieve mix van onschuld en perverties. Dat is hen aardig gelukt. ‘Oracular Spectacular’ begint fris, maar wordt steeds donkerder naar het einde toe. Probeer het vloeiende Time To Pretend maar eens naast het scherpe The Handshake te leggen.

Onschuldig is het nooit. Daarvoor zijn de thema’s te stedelijk en de jongens zelf ook lang niet braaf genoeg. Gehard door de jungle van New York (Weekend Wars), maar in gedachten in een andere wereld (The Youth). Spitsvondige en ironische teksten gaan keer op keer in de clash met synthesizerdeuntjes die voelen als naaktzwemmen in augustus.

De schriele, zeurderige kleinejongensstem van Andrew Goldwasser doet bij momenten aan een jonge Bowie denken. Als ze het eens rustig aan doen, zoals op het hartverscheurend snijdende Pieces Of What, is Cockney Rebel altijd in de buurt. Pink Floyd, Queen, The Flaming Lips... de bands die onze gedachten kruisen bij het luisteren naar de cd zijn niet te tellen. En toch klinkt MGMT echt als MGMT.

Live lijkt het echter alsof de jongens enkel songs schrijven voor de meisjes en de muziek zelf bijzaak vinden. Geef ze eens ongelijk. Het publiek slikt het in elk geval als zoete koek. Optredens zijn steevast uitverkocht, maar de fans krijgen niet altijd wat ze verdienen. Getuige het catastrofale optreden in de AB, eerder dit jaar.

Is dit een leuk plaatje? Ja, zeker wel. Spreekt iemand nog over MGMT binnen twee jaar? Niet zeker. Doet het ertoe? Nee, uiteindelijk niet. Geniet van de lichtheid van ‘Oracular Spectacular’ en denk er voor de rest niet te veel over na. Doen zij ook niet.