Mesmur - Terrene

Solitude Productions

Wanneer wij naar het meest donkere metalmuziekgenre luisteren, daalt er een soort van gelukzaligheid over ons neer die we moeilijk onder woorden kunnen brengen. De intensiviteit voelt namelijk aan als een warm deken bij koude winternachten. Vooral bij typische funeral doommetal overheerst dat intense gevoel. Neem nu de Amerikaanse band Mesmur. Sinds 2014 brengt de band platen uit, die ons in diepe gedachten toen wegzinken. Ook 'Terrene' is zo'n album geworden, dat blijft kleven aan de ribben.

Nochtans moet je er helemaal in meegaan om de best lange songs op dit album echt te begrijpen. Want laat ons eerlijk zijn: met songs van een gemiddelde duur van twaalf tot zestien minuten moet je zeer sterk in de schoenen staan om de aandacht van de luisteraar scherp te houden. Terra Ishtar is zo'n klepper die langzaam maar zeker je ziel binnendringt tot je, eens onder hypnose gebracht, de dood in de ogen kijkt met een glimlach om de lippen.

De monotone doomklanken, waardoor Mesmur groot is geworden, worden namelijk op zodanig intense wijze, zowel vocaal als instrumentaal, gebracht dat je je gewillig laat meevoeren naar het donkere gedachtengoed van de muzikanten. Eens je dat donkere bos van Babylon binnenstapt, is er geen weg meer terug. Eens Eschaton je na dertien minuten het nekschot toedient, is het over en uit. Caven Of Edimmu is het sluitstuk waarmee bovenstaande stellingen nog eens in de verf worden gezet.

Wie houdt van dit soort slepende duisternis, die langzaam maar zeker je hersenpan binnendringt, zal in dit werk van Mesmur zeker zijn gading vinden. Wat ons betreft is de band weer in het opzet geslaagd. Maar of iedereen zich hier kan in vinden, is een andere vraag. Enkel wie er echt voor open staat, zal hier iets aan hebben.