MDC III - Dreamhatcher

W.E.R.F.

Wie bij een saxofoon nog al te vaak denkt aan duffe jazz of - godbetert - Dog Eat Dog, heeft de laatste jaren onder een steen geleefd. Want in België alleen al zijn er tal van spannende en frisse projecten met een sax in de hoofdrol. Eén daarvan is MDC III dat met ‘Dreamhatcher’ een eerste full album uit heeft.

MDC III is het trio rond saxofonist Matthias De Craene, bekend van Nordmann, samen met drummers Simon Segers (De Beren Gieren, Absynthe Minded) en Lennert Jacobs (The Germans, Public Psyche). Begin dit jaar brachten ze naar aanleiding van Record Store Day reeds een titelloze ep uit en op ‘Dreamhatcher’ bouwen ze verder op die experimentele, vernieuwende weg.

Die vernieuwende weg is naast groovy en hypnotiserend ook bijzonder filmisch en meeslepend. In een vakje laat het zich in elk geval niet steken; wij horen invloeden van jazz, maar ook van rock en trance. Het resultaat is in elk geval prikkelend.

Reeds bij Tinnit, een stevige brok muziek die de tien minuten ruim overschrijdt, word je meegetroond naar broeierige sferen. De drums zijn tribaal en prikkelend, terwijl de saxofoon in verschillende lagen bijdraagt tot een vroeg hoogtepunt.

Tussendoor kom je kleine en korte stukjes tegen ook. Deze miniatuurtjes zijn vaak voorbij voor je er erg in hebt. Ze zijn leuk en prikkelend, maar ook niet meer dan dat. Soms hoeft dat ook gewoon niet.

Call 349 komt met veel vibrato, maar ingehouden binnen tot de drums de boel op gang ranselen en De Craene er heerlijke groovende, maar grillige melodielijn overheen giet. Sandman is getekend door heerlijke, onheilspellende dreiging en bij het repetitieve The Overthrow waan je je in de jungle. Beide zijn bijzonder avontuurlijk en lijken de muziek bij een nog te filmen natuurdocumentaire.

De plaat eindigt met een verrassing: In Harry gebruikt De Craene een stuk tekst van zijn overleden oom, de kleinkunstenaar Wim De Craene. De diepe stem van Bobby McMullen in contrast met de lichtvoetige drums en sax zorgen voor een kort, maar verfrissend, finaal hoogtepunt.

‘Dreamhatcher’ is een scherp en levendig album dat je het ene moment doet dagdromen en het volgende weer bij de les brengt. Het is een mooi aanknopingspunt om te zien waar het trio het live heen zal brengen.