Mayflower Madame - Insight
Icy Cold Records
De derde langspeler van Mayflower Madame komt meteen binnen. Met iets wat hard lijkt op een sombere, sferische en akoestische remake van de Sisters Of Mercy hun Marian. In werkelijkheid is deze opener een ode aan de doodgeboren dochter Marion, aan wie frontman Trond Fagerness heel dit album opdraagt.
Samen met muzikale compagnon en drummer Ola J. Kyrkjeeide heeft de Noor dus een harde weg afgelegd om ‘Insight’ tot stand te brengen. Je voelt het leed en de droefenis doorheen de diep galmende drums, penetrante basgrooves, echoënde Cure-gitaartjes en holle zang met sinister The Mission-accentje. En op één of andere manier blijven we voor eeuwig en altijd van die galmende coldwave en postpunk duisternis houden. Of hoe Mayflower Madame het zelf verwoordt in het erg neerslachtige Insight For The Mourning Hours: “forever and ever recreating”.
Het is alleen maar de vraag of er nog wel ruimte is voor Noorse “dark romance” op een op zich al vrij verzadigde muzikale markt. Dankzij atmosferisch neerdrukkende synths, hoog fonkelend pianowerk en de heerlijk galmende productie van Maurizio Baggio (The Soft Moon, The Vacant Lots) zeker wel, want zij proberen de af en toe wat onder een dikke mantel van galm verscholen stem van frontman Fagerness te verbergen.
Zo blijven we luisterbeurt na luisterbeurt wat in twijfel bij Mayflower Madame: een heerlijke, erg herkenbare sound, prima uitgewerkte sfeersongs (en gitaarriffs), maar ook veel van hetzelfde met duidelijke beperkingen.
Gelukkig slaat de balans over naar de juiste kant, wanneer we ons in een wat duistere en desolate omgeving hullen om dit Noorse duo en zijn twee gastmuzikanten ten volle te laten binnen galmen. Waar de atmosferische Chameleons-sound van deze acht songs en hun zachte details tot hun volle recht komen. Waar je de bitterheid en pijn proeft, wanneer de voor de hand liggende melancholie wijkt. Zoals de verscheurende industriële geluiden in een venijnig 'Crippled Cow'.
Het spijt ons dat we dus niet onverdeeld enthousiast kunnen zijn bij dit album. Want hoe veel we ook willen meevoelen met het leed van het verlies van de familie Fagerness, bij de muziek die we daarvoor in de plaats krijgen, staan enkele duidelijke kanttekeningen. Al geven we je ook meer dan gelijk, beste luisteraar, wanneer je dit een erg goede plaat vindt als je houdt van die Cure-, Mission- of Chameleons-referenties waar we het eerder over hadden.