Mauger - Look, A Howlin' Preachin' Sun

Mindless Records

"Small is beautiful". Dat blijkt ook weer uit de nieuwe plaat van Mauger Mortier. Dat mogen we zo zeggen, want de opvolger van ‘Shiny’ is een echte, introspectieve soloplaat. En een schoontje!

En ja, ‘Look, A Howlin’ Preachin’ Sun’ is al uit sinds eind april. Ook al leek de zon zelf ons elke dag sindsdien te proberen attenderen op de release, toch bleef het kleinood ergens onopgemerkt liggen. Tot we de prachtige vinyl versie onder ogen kregen. Voorzichtig lieten we de naald neerdalen op het kwaliteitsvolle, dikke vinyl en het volgende moment werden we omringd door warme klanken die ons als vanzelf stil maakten.

Het is duidelijk dat hier lang en met zorg aan gewerkt is. Een volledig jaar, met name. En dat deed Mauger helemaal alleen in de beslotenheid van zijn zolderkamer. Aan ‘Shiny’ werd ook lang gewerkt destijds, maar toen was Mauger nog een band. Die is wijlen, maar dat heeft de drang naar schoonheid en de inspiratie duidelijk geenszins in de weg gezeten. Ver heeft Mauger niet gezocht. Hij keek in de spiegel, onderzocht het eigen ego, zijn gevoelens en diepste gedachten en ontdekte daar voldoende materiaal om een plaat te vullen. Elf songs lang neemt hij ons mee op tocht naar zijn binnenste, onbeschut en kwetsbaar en in het volle licht, zoals de figuur die de hoes siert. Alleen de titeltrack ontsproot aan een boek: ‘Klara And The Sun’ van Kazuo Ishiguro. 

De plaat opent met Paradise, een heerlijke, atmosferische track over de drang naar de sensatie van het ontdekken van iets nieuws, terwijl we eigenlijk zonder het te beseffen al in het paradijs leven. Mensen zijn zoekers en dat is Mauger zeker ook. Ooit vertrok hij als zestienjarige naar Noorwegen, maar hij keerde terug vol schuldgevoel. Hij hield er de song Vacant Room aan over en een pak inzichten. Maar hij zit ook nog vol vragen. In There Goes Your Man mijmert hij over zijn drang naar zelfontdekking die hem zijn relatie had kunnen kosten. De zin “So my love, why are you / Such a fool to forgive me?” verraadt gelukkig dat het terug goed kwam. Ook The Building, het prachtige duet met Sophia Ammann, bulkt van de twijfels, dit keer over gemiste kansen. 

Het is niet het enige duet, want Easy Now zingt hij met dochter Martha. Niet toevallig, want zij zet de eeuwige twijfelaar en zoeker met haar jeugdigheid geregeld terug met de twee voetjes op de grond en aan het simpele liefdesliedje Showdown te horen, heeft hij ondertussen genoeg aan de liefde van zijn naasten. Verder warmen we ons aan zijn nostalgie, zowel in het heerlijke Karolina, een ode aan een babysit waarop hij verliefd was, als in The Lake, waarin mooie jeugdherinneringen drijven. Dat The Lake een beetje spannend klinkt, heeft alles te maken met het monster dat de kleine Mauger fantaseerde. Het maakt van het nummer een buitenbeentje in een verder heel ingetogen album, waarin schoonheid primeert op effectbejag. 

Ook al ziet Mauger het ego soms in de weg zitten, op zijn plaat heeft hij het netjes onderdrukt. Hij kruidde de liedjes met fragiele toetsen van gitaar, warme toetsen, subtiele drumstroken en prachtige (soms meerstemmige) zang. Frederik Segers mixte alles tot een helder geheel en Lieven van Pee nam de mastering voor zijn rekening.

Met deze plaat kan je even uit de ratrace stappen. Tot rust komen en je eigen gedachten ordenen. Afsluiter Afraid Of Heights zou je zelfs een onvervalst kampvuurliedje kunnen noemen. Neem een dekentje of je lief mee en schaar je rond het vuur met deze rasmuzikant. Je zal het je niet beklagen. 

Op 28 juni kan je Mauger in zijn thuisstad Oostende aan het werk zien tijdens de Summer Kick Off. Het wordt een speciaal optreden met cello. Benieuwd wat dat zal geven!