Mario Batkovic - Mario Batkovic

Eigen beheer

De in Bosnië geboren, maar in Zwitserland getogen accordeonist Mario Batkovic onderzoekt op het solodebuut de mogelijkheden van de accordeon. De waaier aan mogelijkheden blijkt enorm te zijn.

Dat het album er gekomen is, heeft Mario Batkovic deels te danken aan Geoff Barrow (Portishead, Beak>). Na een tournee met Beak> in 2015, biedt labeleigenaar Barrow hem een contract aan. Of hij na zijn soundtrack voor 'The Swallow' eens een eigen album wil maken. Zodoende is op zijn debuut enkel Batkovic en zijn accordeon te horen. Wie daarbij aan platte muzak denkt, is aan het verkeerde adres.

Batkovic is een ideologische geestesgenoot van Godspeed You ! Black Emperor, Colin Stetson en Die Anarchistische Abendunterhaltung, artiesten die als gemeenschappelijke deler vooral experiment en een stevige dosis eigenzinnigheid hebben.

Dat maakt de droneachtige opener Quatere gelijk duidelijk. Meteen gaat Batkovic voor een unieke aanpak en toont hij de beheersing van zijn instrument. Dat de filmscores, die hij op zijn palmares heeft, ook ergens in dit instrumentale werk terug te horen zijn, is bijna logisch.

Batkovic gaat hoofdzakelijk voor cyclische patronen en repetitieve melodieën, maar weet het door zijn intensieve accordeonspel interessant te houden. Noem het rauw minimalisme. De muziek is in zijn kale, naakte essentie in elk geval weergaloos mooi.

Meermaals ontstaat de indruk dat muzikant en instrument één zijn of worden. Het rusteloze, het onophoudelijke zoeken naar nieuwe invalshoeken en geluiden komt goed tot uitdrukking in het maar liefst dik twaalf minuten durende Ineunte. Verder hoor je ook dat Batkovic zich laat leiden door klassieke invloeden zoals Philip Glass en Steve Reich, aan wie hij het herhalende aspect ontleent.

De haast ondefinieerbare, onbeschrijflijke muziek laat zich moeilijk in woorden vatten. Het album komt net als Stetsons albums binnen als een pletwals. 'Mario Batkovic' heeft zijn donkere momenten, maar laat ook verlichting toe in een ballad als Gravis of wekt melancholie op (Eloquens, Semper).

Naar het einde toe duiken ook steeds meer korte, uitgepuurde passages op. Pas dan valt op dat Batkovic naast een technisch begaafd muzikant ook meesterlijk omgaat met de zeggingskracht van zijn instrument, dat hij op een unieke manier van een heel eigen, nieuw en overtuigend geluid voorziet.

Mario Batkovic is live te zien op 14 mei op Les Nuits Botanique. Komende zomer kan je hem ook op het Dour festival ontdekken.