Manngold - Manngold

9000 Records

België is een straf land. We gaan hier niet beweren dat er elders geen goede muziek gemaakt wordt of zo, maar toch is de diversiteit, die dit pierenlandje rijk is, met weinig te vergelijken. En Manngold is zo één van die groepen, die dat muzieklandschap zo verscheiden houden.

Manngold

Deze keer is er geen sprake van het koper van de Cobre, maar houdt Manngold het bij een zeskoppig monster (twee gitaren, bas, synth en twee drumstellen) om zijn punt te maken. En dat punt is er één van ambachtelijke klasse, waar je – en we spreken hier uit ervaring – naar kan blijven luisteren.

Eerst wordt er met Golpe al een gat in de defensie geslagen waarna naadloos wordt overgegaan tot Stunde Null, dat je helemaal in een roes brengt. Vergelijk het met een puzzel waarvan je geleidelijk aan de stukjes bij elkaar zoekt en die uiteindelijk levensgroot blijkt te zijn.

Manngod laat de bas onstopbaar door je hoofd razen waarna de gitaren daarover gaan surfen tot het geheel transformeert in een reus. En dat spelletje herhalen ze een paar keer zonder dat het gaat vervelen. Even wordt er psychedelisch gegaan en wordt je naar hogere sferen gebracht. Drums rollen door de song heen terwijl die baslijn ergens op de achtergrond blijft pompen. En dan valt alles weer in de plooi en zijn ze terug vertrokken.

Soms is het punky als in Demt en heb je moeite om stil te blijven zitten, dan weer lijken The Shadows goedkeurend mee te knikken op de maat van Glückskugel of worden de blues door de Manngold-mangel gehaald in het heerlijke Boogie met de oneindige en bijzonder gesmaakte outro; altijd is het onvoorspelbaar, spannend en gewoon bijzonder lekker.

En dan is er nog de onheilspellende, van een tribaal begin voorziene afsluiter Ballad For Daria H, waaruit veel respect blijkt voor wie Daria H ook moge zijn. Ja, dit is een ballad, maar wel eentje met een perverse twist, die eindigt in een golf van zenuwslopende, bijna pijnlijke gitaarlijnen.

Wie houdt van gitaarmuziek, kan langs geen kanten om Manngold heen. En dan wordt het ontbreken van een stem helemaal niet als een gemis ervaren, maar eerder als een troef. Manngold is uniek. Dat ze nog vele platen mogen maken!

20 januari 2017
Patrick Van Gestel