Magnum - Dance Of The Black Tattoo

Steamhammer

Na drie jaar is het weer tijd voor een nieuwe afdruk van de oude stempel. De Britse veteranen van Magnum brengen wederom een retestrak album ten gehore. Het gaat om een verzamelaar met minder bekend werk.

De Britse rockband Magnum, die in 1972 het levenslicht zag, heeft al heel wat albums op haar naam staan, maar het lijkt er niet op dat het daarbij zal blijven. Hoewel oorspronkelijk begonnen als coverband, merkten de heren al snel dat de roem elders te rapen was. En kijk, een aantal jaren en ruim twintig albums later zijn ze hun succes nog steeds niet te boven. 

De band maakte al vele ledenwissels mee, maar gitarist Tony Clarkin en zanger Bob Catley zijn altijd samen gebleven. Zelfs toen Magnum aan haar einde kwam in 1995, begonnen de twee gewoon samen een andere band: Hard Rain. In 2001 besloten ze dan om toch terug te keren naar het oude, vertrouwde Magnum, waar ze nu, na bijna vijftig jaar samenwerken, nog altijd plezier uit halen.

‘Dance Of The Black Tattoo’ is een album met vooral minder bekend werk van de band: unieke live opnames, bonustracks van vorige platen en radio-edits. Geen nieuw werk helaas, maar toch een mooi verzamelalbum.

Het startschot wordt gegeven met de live tracks van Black Skies en Freedom Day, twee songs waarin de band zich van haar beste kant laat zien. Het bekende rauwe geluid, maar dan geremasterd, waardoor het allemaal nog beter en strakker klinkt dan ervoor. 

De radio-edits werden ingekort zodat ze niet te veel radiotijd zouden inpikken. On Christmas Day is de eerste die passeert, gevolgd door fanfavoriet Born To Be King van het album ‘Goodnight L.A.’(1990). Beide waren voorheen alleen te horen op vinyl. De twee bonusnummers van ‘Sacred Blood “Divine” Lies’ (2016), Phantom Of Paradise Circus (een persoonlijke favoriet) en No God Or Saviour, komen er als sloopkogels achteraan. Hoewel ze wat rustiger en deels akoestisch zijn, hebben ze toch de kracht waar de Britten om bekend staan.

De laatste drie nummers zijn nog redelijk recent, al hebben ze hun plek op dit album zeker verdiend. Show Me Your Hands (2018), Not Forgiven (2020) en Madmen Or Messiah (2020) sluiten in korte versies de cd af. Het nieuwere werk moet trouwens zeker niet onderdoen voor het vroegere. De vocalen halen nog elke gewenste noot en instrumentaal is er geen naald tussen te krijgen. Om maar te zeggen dat de leeftijd de mannen dus zeker geen parten speelt. 

Al bij al een erg mooie verzameling dus, vol nieuwe en oude nummers, live en studioversies. Ook het prachtige artwork mag niet over het hoofd gezien worden. Ontwerper Rodney Matthews stak alweer een uitstekend design in elkaar, zoals we intussen gewend zijn van Magnum.

Met een beetje geluk zien we de band in 2021 weer op de planken. Begin september staat alvast een show in Uden (Nederland) gepland, waar ze de nieuwe tour normaal zullen aftrappen.