Madensuyu - D is done

Digital Piss Factory

Opener Woman klokt af op anderhalve minuut en lijkt een voorbode voor de rest van de plaat. Elk moment verwacht je dat de bom barst, maar dat gebeurt telkens niet. Toch ben je meteen op je hoede. En maar goed ook, want meteen daarna maakt Fafafafuckin alles waar wat de titel belooft. De song begint als een afleggertje van The Stooges, maar dan bouwt de herrie langzaam op tot het allerhoogste: onversneden, onweerstaanbare muzikale rotzooi. Een nummer dat live alles en iedereen omver kan blazen.

Tijdens het ruim acht minuten durende slot- en titelnummer D Is Done is het aanvankelijk even uitblazen: een stille gitaar en daarover de (eventjes) bezadigde stem van Stijn Ylode De Gezelle. Na het voorgaande weet je echter dat het hier niet bij zal blijven. Hier broedt iets, is iets aan de hand, wordt iets bekokstoofd. En inderdaad, vanaf de derde minuut doet een dreigende roffel zijn intrede. D Is Done gaat richting teringherrie en dan weer terug naar af om langzaam dood te bloeden in het oor van de luisteraar. Een geweldig nummer.

Onze favoriet zit daar echter vlak voor. Little F begint met de openingsnoten van Little Arithmetics van dEUS (een grapje van producer Peter Vermeersch en mixer Pierre Vervloesem, die eerder met Barman en co samen werkten?), maar bouwt dan op tot een door woede en speelplezier aangedreven loeier van een song. The Prodigy lijkt zich in een gevecht op leven en dood te werpen met Mogwai.

Commercieel en melodieus is het allemaal niet, maar als u in de stemming bent voor intense opwinding en hels plezier, zoek niet langer. D is voor geen Dank.