LUMP - Animal

Partisan Records

Na drie jaar nog eens naar de speeltuin met Mike Lindsay en Laura Marling.

Helemaal overtuigd waren we niet van het debuut van LUMP uit 2018, maar vreemd genoeg is het wel een album gebleken dat ons altijd is bijgebleven de voorbije drie jaar. En toen het duo dit jaar opnieuw opdook met nieuwe nummers, maakte ons hart een sprongetje als dat van een jongetje dat zijn eerste communie mocht doen.

De twee protagonisten van dit duo, hoeven we natuurlijk niet meer voor te stellen, maar de naam LUMP is misschien nog niet helemaal bekend ondanks fantastische singles als Animal, de titeltrack van dit album of Late To The Flight, de eerste single die het duo uitbracht drie jaar geleden. Zeker de fans van Laura Marling zullen dan ook wel wat moeite hebben met de gedaanteverwisseling die de folkzangeres doormaakt als ze in het pak van de mascotte van de groep (een soort yeti) kruipt.

Ze wordt plots een soort van heidense heks die haar teksten murmelt over de borrelende pot van digitale en analoge geluiden die Mike Lindsay (TUNNG) brouwde. Het resultaat klinkt vaak bezwerend en veemd, maar toch ook natuurlijk. Alsof je plots wakker wordt in een wereld waarin vreemde dieren zoals ratelslangen en paradijsvogels zich ophouden. Luister maar eens naar Climb Every Wall en je begrijpt meteen wat we bedoelen.

Andere titels als Red Snakes, Paradise en Oberon hinten ook al naar een natuurlijke, maar sprookjesachtige wereld. En het begint ook al met Bloom At Night, over een roos die enkel ’s nachts bloeit of eigenlijk over ongezonde ambitie. Synthbelletjes stijgen op uit de aarde om plaats te maken voor lage fluit- en basklarinettonen en Marlings stem. Als halfweg dan de drums en synths binnenkomen, zitten we middenin het betoverende universum van LUMP.

Gamma Ray lijkt zijn basloopje te hebben geleend aan het eveneens raadselachtige Blanket Of Secrecy dat begin jaren tachtig een undergroundhitje scoorde met Say You Will, maar je moet waarschijnlijk al een muzieknerd zijn uit die tijd om dat op te merken en sowieso doen Marling en Lindsay er hun eigen ding mee en gooien ze er vele laagjes overheen.

Maar die aanpak verlaten ze ook soms. In de pianoballad Red Snakes houdt het duo alles sober met Marlings zachte stem in het centrum, enkel omlijst door wat sobere pianotoetsen en zweverige synthlijntjes en ook Oberon is een minimalistisch nummer dat niet zou misstaan hebben op een soloalbum van Marling. In feite blijkt het zelfs in de running geweest te zijn voor ‘Song For Our Daughter’, Marlings meest recente plaat. Het is dit soort songs dat ontbrak op hun debuut, waardoor er iets te weinig ziel in leek te zitten en de nadruk teveel op het experiment lag.

Met het lange Phantom Limb dalen we zachtjes weer neer op aarde al is dit een van de vreemdste nummers, zeker tekstueel. “Phantom limb there for grim evaluation/ Shocked pause for self-immolation/Harsh light for your elucidation?/Evidence for your annihilation?/We have some work to do/ We have some work to do” zingt Marling tegelijk emotioneel als schijnbaar onverschillig. Waar heeft ze het over?  We zullen het haar ooit eens moeten vragen, want plots zingt ze de credits voor de plaat en eindigt ze net zoals op het debuut met het mantra “Lump is the product.”

Marling en Lindsay hebben zich ongetwijfeld weer geamuseerd met het maken van dit album en wij zullen er ook nog jaren genot van hebben, daarover dit keer geen twijfel, want met deze plaat slagen ze erin om hun heel verschillende muzikale biotopen perfect samen te laten vallen.