Lowlight - Strange Light

Mint 400 Records

Geen idee hoe we ooit bij Lowlight uitkwamen, maar we hebben het ons nog niet beklaagd.

Waarschijnlijk was het ergens in 2019 met de single Horsefoot van het album ‘Endless Bummer’, een nummer dat een jaar later nog een vervolg kreeg met Horsefoot vol. 2, maar wie ons op het spoor bracht van de band uit Asbury Park, New Jersey blijft een onopgelost raadsel.

Jammer voor die persoon, want anders mocht die wel een boeket of een flesje wijn krijgen, want sindsdien achtervolgt de stem van Renee Maskin ons tot in de slaapkamer. En dat is niet eens onaangenaam, integendeel! Maskin heeft een stem die onder de huid kruipt en wij zijn niet alleen om dat te vinden. Ook Mint 400 Records raakte onder de indruk, want zij tekenden de groep, waardoor de muziek na drie albums misschien eens wat verder raakt dan collegeradio’s.

En dat mag wat ons begreft zeker gebeuren. Wij leggen de band op hetzelfde schab als pakweg Loma, ook al hebben we nog geen saxofoon ontdekt in het geluid. Wel steelgitaar, handpan, marimba, (Rickenbacker en Les Paul) gitaar, percussie, synths en keyboards. Zelf noemt de vijfkoppige band de signaturesound “Roadhouse Chic”, een mengeling van psychedelische rock, hiphop en folk met een countrytwang. Ons doen de nummers van Lowlight vooral dromen.

Neem nu My Going Away Party, een melancholisch nummer over de snel veranderende wereld waarin we leven, waarin voornoemde stem prachtig samengaat met steelgitaar en 808’s, een perfect huwelijk tussen elektronica en organische geluiden. In een rechtvaardige wereld een gigantische hit, maar in de echte wereld amper gedraaid ondanks onze verwoede pogingen om de aantallen boven de duizend uit te tillen.

Zulke “easy-listening” pareltjes - neem er ook zustersong Dream Of You, June, Backwards Up The Slide en afsluiter Ghosts maar bij - volgen na de nummers waarin de band meer durft te experimenteren. Quarantino Mixtape bijvoorbeeld, één van de singles, bestaat eigenlijk – behalve uit Quarantino – ook nog uit vier andere, korte songs van de plaat, die samengebald werden tot een monster van meer dan veertien minuten, ontstaan uit een verzameling beats en samples, tijdens de quarantaine samengebracht door bassist Rey Rivera.

Tussen die twee werelden zweeft de opener en titeltrack Strange Light die ook dat melancholische heeft, maar zeker ook die drang naar experiment. Het is eigenlijk de sleutel om Quarantino  te herkennen als iets van Lowlight en ook het eerste deel van voornoemde mixtape, die een collage is van de eerste vijf tracks van het album.

Er zijn nog andere kapers op de kust om de naam Lowlight te claimen, waaronder een duo uit Spanje met al meer dan twee miljoen streams, maar wij gaan all the way voor deze band. En u?