Linde - Cold Sore
Evil Penguin Records
Linde debuteert en creëert meteen een heel eigen sound met ‘Cold Sore’. Op die manier weet de band ons te beroeren op velerlei wijze.
Voor wie Linde leert kennen met deze plaat en niet dankzij eerste single Evaporate, is het wellicht even slikken na opener Bookshelves. Op die eerste track presenteert dit trio zich als een lieflijke band die zingt over verlangens naar pure liefde (ook al zit er ook daar al een expliciete zin in verwerkt) en zich bedient van spaarzame instrumentatie.
Lieflijk is dit trio helemaal niet. De teksten van zangeres Linde Muylaert zijn rauw en oprecht en de muzikale paden die op dit debuut verkend worden, zijn kronkelig en smal, ook al wordt overdaad te allen prijze vermeden. Op de reeds vermelde eerste single geeft Linde haar eigen interpretatie aan Scandinavische joiks- of inuït-gezangen en dat zijn onze Westerse oren niet gewend.
De structuren van de songs zijn verwant aan die van West-Afrikaanse muziek en ook de gebruikte instrumenten zijn niet alledaags. We horen links en rechts een balalaika in plaats van de gewone gitaren die Jeroen Huyzentruyt doorgaans ter hand neemt. We ontdekken een tsuur (Mongoolse fluit) in o.a. Camelsong, maar elders hoor je ook ballonnen en andere vreemde klanken, geproduceerd door Jef De Smet.
Het is geen toeval dat Linde een cover brengt van Longuroi van de Tuvaanse band Huun Huur Tu. Linde steunt sterk op tradities, maar geeft er een eigen draai aan. Je zou het weird folk kunnen noemen of zoals de band zelf doet: neofolk en babypunk. Hoe dan ook: we kennen geen andere Belgische band die klinkt zoals Linde en toch worden we geraakt door de songs, omdat de thema’s bekend zijn en de gevoelens muzikaal op zo’n manier worden verklankt dat je ze letterlijk zelf kan voelen.
Toch is dat niet altijd evident, want de teksten mag je niet altijd letterlijk nemen. Wanneer Linde zingt “I love having herpes”, in de titeltrack, fronsten we aanvankelijk de wenkbrauwen. Het nummer zelf is onaards mooi, maar wat moesten we met die tekst? Gelukkig kregen we het prachtige boekje met handgeschreven teksten (en prachtige foto’s waarop Muylaert zichzelf erg kwetsbaar opstelt) zodat we één en ander konden uitpluizen.
Maar zelfs zonder het boekje zal deze plaat, die verder enkel digitaal beschikbaar is, je zonder meer ontroeren, begeesteren, beangstigen en zelfs afstoten. Maar zo hebben wij het graag. Zelden hebben we meer verschillende emoties gevoeld bij een debuutplaat als deze en dat na een halve eeuw muziek beluisteren. Voor ons voelt ‘Cold Sore’ dan ook aan als een verfrissing, een wedergeboorte zelfs.