Lankum - Live In Dublin

Rough Trade

Wat een ontdekking was 'False Lankum'. En te weten dat de band eigenlijk in één of andere vorm al bestaat sinds 2000, toen de broertjes Lynch de punk nog hoog in het vaandel droegen. Intussen leggen zij zich toe op traditionele Ierse muziek, hoewel die punkspirit er nog altijd wel ergens in zit. Een live plaat kon dan ook niet uitblijven. Want die muziek hoort nu eenmaal thuis in pubs. Of tenminste op een podium.

De Ierse pubs zijn intussen veel te klein geworden voor dit gezelschap. Zoals ook bleek, toen ze eind vorig jaar in Trix speelden. En de Ierse traditionals hebben ze zich intussen al lang helemaal eigen gemaakt. Dat bleek op dat eerder genoemde album, maar nog meer tijdens dat concert. Blijft nog de vraag hoe ze die sfeer zouden vangen op een live plaat.

Uiteraard is een live plaat nooit zo “perfect” als een studioplaat. Dat hoort er nu eenmaal bij. De jolige sfeer tussen de songs lijkt dan misschien niet echt te passen bij de muziek, het past wel bij de Ieren, die humor gebruiken om de pijn van het zijn toch enigszins te verzachten. En dus wordt er al eens geginnegapt tussen de songs in.

Verder is dit optreden dat qua opbouw quasi-hetzelfde is als wat wij in Trix te zien kregen. Nu geven we grif toe dat wij aanvankelijk niet echt gecharmeerd waren door deze plaat. En daar is een goede reden voor: de kwaliteit van het in de inleiding vermelde album is ook productioneel bijzonder hoog. En dat ontbreekt een beetje op 'Live In Dublin'.

Nochtans komt Radie Peats stem in Go Dig My Grave heel erg goed tot zijn recht. En ook de onvermijdelijke opener The Wild Rover zit wel goed, maar wij als verwende luisteraars geven dan toch de voorkeur aan de studioplaat.

Maar niet getreurd, dan nog blijft dit een mooie doorsnede van wat Lankum tot op heden al realiseerde en in september zullen wij er opnieuw bij zijn, wanneer de Ieren de meest recente plaat integraal spelen en bovendien een aantal onbekende, Ierse acts op de muzikale kaart trachten te zetten. Ook dat verdient lof.