L.A. Witch - Play With Fire

Suicide Squeeze

Drie dames en vier doodshoofden, de opvolger van het succesvolle titelloze debuut van L.A. Witch heeft drie moeizame jaren op zich laten wachten. Maar op deze nieuwkomer klinken de drie dames dan ook een stuk meer volwassen dan op de onstuimige eersteling. Al gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat dit geen voor de hand liggende keuze is.

Het uit L.A. - duh - afkomstige trio L.A. Witch ofte Sade Sanchez (zang en gitaar), Irita Pai (bas en orgel) en Ellie English (drums) houdt van ongecompliceerde garagerock met een duidelijke boodschap en een knipoog naar de jaren negentig. Iets dat ruikt naar bands als L7 of Babes In Toyland, en dankzij de neurotische stem van vamp Sanchez ook wel het etherische trekje van Lush. ‘Play With Fire’ start dan ook met een lekker swingende brok Firestarter waarbij vooral het hoog pingelende gitaartje van diezelfde Sanchez de hoofdrol opeist.

Durf de muziek van dit trio geen punk of bitchrock te noemen. Daarvoor is L.A. Witch te melodieus en fijngevoelig. Speed-up-tempo’s of furieus uit de bocht vliegen is hier niet aan de orde. Een subtiele ondertoon van blues, surf en rock-’n-roll dan weer wel. Geen haat, woede of onverdraagzaamheid, maar wel enige liefde voor een Motorcycle Boy of een feministische aanklacht in het weinig preutse Sexorexia. Wat niet wegneemt dat de persistent ronkende gitaar of stevig gemixte bas en drums om een stevig volume durven vragen: het vakkundig digitaal handwerk van producer Nic Jodoin, die ook al de Black Lips onder handen mocht nemen.

En toch volstaan negen songs voor deze tweede plaat. Misschien omdat het merendeel van de nummers wel lekker bekt, maar niet blijft kleven. Of omdat de drie dames net iets te vaak blijven steken in tussenliggende fuzz- en surfinstrumentals en een energieke uppercut hier en daar wel had gemogen. Want die krijg je in feite enkel maar bij het psychedelische einde van dit album. Dit is in elk geval duidelijk muziek voor op een festivalweide. Waar L.A. Witch podium en publiek inpakt en de energie wél volledig kan overbrengen. Wie liefde voelt voor female rockbands, heeft er bij deze een mooie kluif bij. Wij wachten liever nog even op de live versie.