La Jungle - Fall Off The Apex
Black Basset Records
Kijken in de hersenen van de leden van het Bergense duo La Jungle, Mathieu Flasse en Rémy Venant (op het podium Jim Frisko en Roxie Rookie), is nog niet aan de orde, maar in de muziekkwab is het vast iedere dag feest. De ene dag is het carnaval, de volgende Monty Python en nog een andere vidnt er een stammenfeest ergens midden in Afrika plaats. Saai wordt het dus nooit met dit tweetal, die met ‘Fall Off The Apex’ aan het vierde, echte studioalbum toe zijn na een reeks split singles, een dubbel live album en een reeks remixen.
La Jungle staat vooral bekend om de intense, hyperenergieke, allesverschroeiende concerten. Maar omdat concerten uit den boze waren, trok de band de studio in. Ze wipten even de grens over naar Honfleur. Een eerste maal terug in een studio, want de vorige twee albums waren respectievelijk opgenomen in de eigen huiskamer en in een plaatselijke oude cinema.
Voor de productie haalden de twee goede vriend Hugo-Alexandre Pernot erbij, de klankman die het recept van La Jungle als geen ander begrijpt: zotte loops, een Casio keyboard en de onorthodoxe approach van gitaar, drums en sampler. Met drieën werkten ze de ideeën uit tot echte nummers.
Dat werden uiteindelijk vijf echte nummers en drie interludia. Na de intro opent het album met Le Jour Du Cobra, een repetitieve knaller, waarin de twee meteen alles van stal halen: de Casio, de Afrikaanse ritmes, de gitaar van Jim en een soort spookachtige Front 242-sample. Van dit nummer werd ondertussen trouwens in gelimiteerde vinyloplage een "disco" remix gemaakt door Steve Dujacquier, die er een echte beat heeft ondergezet en het nummer een jarentachtig-new wavegevoel meegeeft.
Du Sang Du Singe is noiserock met een punkrandje, zoals we van La jungle gewend zijn en waarmee ze de internationale podia al enkele jaren platwalsen. Mocht dit nummer je dan toch nog iets te braaf lijken, probeer dan Feu L'Homme eens. Met een glansrol voor drummer Roxie, die het snelheidsrecord van Dave Lombardo probeert bij te halen. Trouwens, Mike Patton, de frontman bij de band van Lombardo, Mr. Bungle, zou zich als een vis in het water voelen bij wat de twee vrienden uit Bergen hier presenteren.
Tussen al dat muzikale geweld is Marimba een welkome afwisseling. Het laat een kant zien die we van het duo nog niet kenden: rustig, vrolijk voortkabbelend met invloeden uit heel de wereld en werkelijk helemaal geen noise.
Als je je afbraagt hoe lang de band zo’n repetitief nummer met loops, samples, gitaar en drums kan rekken, krijg je met afsluiter The End The Score het antwoord: veertien minuten, zonder ook maar een minuut te gaan vervelen. Misschien wordt het eens tijd voor het duo om zich op een soundtrack of iets dergelijks te gooien, want hier bewijzen ze dat ze dat aankunnen.
'Fall Off The Apex' is wederom een Belgisch topalbum, waarin de band laat horen niet alleen kraut- en noiserockrammers onder de knie te hebben, die vragen om een overdreven volume, maar ook grenzen durft verleggen. We kijken alvast uit naar de eerste passage in het Vlaamse landsgedeelte. En ondertussen leggen we die geweldige dancemix van Le Jour Du Cobra nog eens op.