Kvelertak - Nattesferd

Roadrunner Records

De sleutel tot succes ligt soms zomaar voor het oprapen. In het geval van het Noorse Kvelertak is dat een mix van ouderwetse rock-'n-roll met toetsen van die black metal waar hun thuisland zo bekend voor staat. Hoewel de teksten allemaal volledig in de moerstaal geschreeuwd worden, heeft het zestal uit Rogaland intussen al een stevige achterban bijeen gespeeld. Derde album ‘Nattesferd’ kan dan ook wereldwijd op heel wat belangstelling rekenen.

Bitter weinig bands hebben de laatste jaren zoveel stof doen opwaaien. De albums ‘Kvelertak’ (2010) en ‘Meir’ (2013) horen voor velen thuis in een virtuele metalcanon van het nog jonge derde millennium, kwestie van de outsiders een idee te geven van de status die de nog jonge Noren intussen hebben. Op dat nieuwe album doen ze alvast de reputatie alle eer aan. Zo gaat opener Dendrofil For Yggdrasil over een persoon die opgewonden raakt van bomen met een mooie kruin (en dat is in dit geval spijtig genoeg geen eufemisme). Een nummer geheel in de gekende stijl overigens.

1985 klinkt dan weer net iets melodieuzer. De gedachte aan Van Halens Jump is nooit heel ver weg. In de intro van de titeltrack kan je dan weer met veel goeie wil Highway Star (Deep Purple) ontwaren. Daarna is het al drieledige gitaarharmonieën wat de klok slaat.

Ook wie het meer heeft voor punk dan metal, komt aan zijn trekken. Bronsegud loopt over van de punkattitude en koppelt een typische Ramoneskreet aan een veelheid aan hardcorebreakdowns. Weinig verrassend is dit met nog geen drie minuten niet alleen het snelste maar ook het kortste nummer op het album.

Met Ondskapens Galakse gaat het tempo dan weer plots gevoelig naar beneden. De drie gitaren weven een kalme tokkel, akoestische begeleiding en harder riffwerk naadloos in elkaar. De muzikale extase blijft opgespaard voor Heksebrann. Na een intro van net geen vier minuten, brengt vocalist Erlend Hjelvik met een welgemikte schreeuw het vuur aan de lont. In totaal klokt het epos trouwens af op meer dan negen heerlijk intense en boeiende minuten.

Tijdens de afsluiter gaat het dan nog meermaals naadloos van een chille bluesriff richting totale chaos en terug. Kvelertak weet met 'Nattesferd' een derde album af te leveren waarop ze de ruwe hardcore-meets-black-metalsound behouden en bovendien slagen ze erin om niet in herhaling te vallen. Bij deze zou het zestal wel eens de finale stap gezet kunnen hebben van veelbelovende band naar grote naam.