Julie Christmas - Ridiculous And Full Of Blood

Red Creek Recordings

Vrouwen aan de macht! Na het hypnotiserende en reflecterende ‘She Reaches Out To She Reaches Out To She’ van Chelsea Wolfe enkele maanden geleden en het briljante ‘The Tortured Poets Department’ van Taylor Swift (guilty pleasures zijn hier toegelaten) is er nu het tweede soloalbum van Julie Christmas. We hebben er veertien jaar op moeten wachten, maar ‘Ridiculous And Full Of Blood’ is een knaller van een album vol tegenstrijdigheden, exact zoals Christmas dat zelf wou.

Met dat typerende, unieke stemgeluid vertelt Julie Christmas doorheen tien tracks het verhaal van hoe "goed" en "slecht" elkaar perfect kunnen afwisselen. Daarbij wordt ze bijgestaan door Cult Of Luna-gitarist-zanger Johannes Persson, die ook hier in enkele songs meebrult.

‘Ridiculous And Full Of Blood’ opent met eerste single Not Enough, meteen een mokerslag in je gezicht. Een griezelig riedeltje dat je strot dichtknijpt, een rustige beginfase en dan... het refrein. Het nummer breekt compleet open, de drums zijn opzwepend, de melodieën knap in elkaar gestoken en Christmas zingt alsof haar leven ervan afhangt. Daarna volgt de tweede single Supernatural, opnieuw een knappe compositie met een refrein dat alle registers opentrekt. Deze is misschien wel het meest Cult of Luna-esque van het hele album.

The Ash is dan weer meeslepend. Traag qua tempo, maar met een vindingrijke apotheose. We zijn drie songs ver en hebben al drie compleet verschillende dingen gehoord, die toch perfect bij elkaar passen. Om op dat elan verder te gaan, volgt Thin Skin, het eerste echte headbang-moment. Het klinkt als het ware als een zware versie van Queens Of The Stone Age. Even uitblazen kunnen we met End Of The World, waarop we voor het eerst Persson ook horen meezingen. Ook Kids is een rustmomentje, waarbij het geweld even plaats maakt voor melodie. Om alle laatste energie kwijt te raken, eindigt ‘Ridiculous And Full Of Blood’ met Seven Days, een monoliet van een song.

Christmas’ ijselijke gekrijs gaat werkelijk door merg en been, maar wat zitten de songs goed in elkaar! De opbouw naar de refreinen klopt als een bus en als het refrein dan effectief losbarst, voel je meteen waarom dit album zo’n schot in de roos is. Alle songs hebben een eigen identiteit en staan als een huis. Dat komt niet alleen door een ijzersterke productie, maar ook door een bijzondere overtuigingskracht. Bij het beluisteren van het album lijkt het of je midden in een live sessie zit, waarbij de band rondom jou staat te spelen. Dikke aanrader.