John Ghost - Airships Are Organisms
Sdban Ultra
Een vliegtuig zoals zelfs Panaramenko ze niet kon bedenken, siert de cover en een nog vreemdere zwart-wit tekening vind je binnenin. En dan die intrigerende titel... Nog voor je een noot hebt gehoord bevind je je dus al in het universum van John Ghost.
John Ghost is een instrumentaal sextet (jawel!) uit Gent, bestaande uit Jo De Geest (elektrische gitaar, loops), Rob Banken (altsax, fluit, basklarinet), Wim Seghers (vibrafoon, marimba, glockenspiel en percussie), Karel Cuelenaere (Fender Rhodes, buffetpiano, synths), Lieven Van Pée (basgitaar en “bowed guitar”) en Elias Devoldere (drums, marimba en “prepared glockenspiel”).
De muziek is bezwangerd door jazz, post-klassiek, minimal, rock en elektronica en neemt de luisteraar mee op een filmische trip langs de eigen innerlijke fantasiewereld. Daarbij worden lange composities niet geschuwd. Goed idee, want anders wordt de magie om de drie minuten doorbroken.
Opener Deconstructing Hymns is daar met zijn meer dan dertien minuten meteen een perfect voorbeeld van. De track start erg etherisch met langgerekte strijkers en synthlijnen, doorspekt met fijne elektronica en vreemde geluidjes die het zestal uit het niet-alledaagse instrumentarium puurt. Dan volgt een erg repetitief stuk met enkel glockenspiel en wisselen dromerige soundscapes af met ritmische patronen en schijnbaar ter plekke geïmproviseerde stukken.
De titeltrack valt direct uit het heelal binnen en trekt spiraalgewijs banen doorheen de kamer als een ongrijpbare glimworm met in de hoofdrol de Rhodes van Cuelenaere en de basklarinet van Banken terwijl de single Disfunctional Rabbits: The Disfunction van gedaante wisselt van bedwelmende, dromerige soundscape tot nachtelijke jazzfluctuatie met spatiale groove.
De rode draad doorheen de plaat is de warmte die eruit opstijgt. Dit is geen koel, klinisch klankenexperiment, maar een warm bubbelbad met weliswaar een vreemd kruidenmengsel, maar toch deugddoend. Dat is natuurlijk te danken aan het gekozen instrumentarium, maar ook aan de zorg waarmee de composities zijn opgebouwd en de beheersing waarmee ze gebracht worden.
Alleen bij Time// Traveler en afsluiter Drones For A Sunken Mothership lijkt het alsof het vliegtuig door enkele luchtzakken en kosmische storingen getroffen wordt. Daarin knettert de elektronica iets feller dan bij het begin van de reis. Als dit echt een soundtrack was, dan was het van een sci-fi sprookje van Tim Burton.
Met ‘Airships Are Organisms’ volgt John Ghost lang niet altijd trouw de oorspronkelijke jazz-koers, maar dat was op ‘For A Year They Slept’ ook al het geval. Wat dat betreft, is dit geen verrassing, alleen een leuke bevestiging. En voor wie John Ghost nog niet ontmoette is dit een heerlijke kennismaking.