Joan As Police Woman - The Deep Field
PIAS
Joan Wasser wordt dit jaar veertig. De eternal flame van Jeff Buckley besloot daarbij meer dan positief in het leven te staan, een levensbeschouwing die zijn weerslag heeft op haar nieuwe album 'The Deep Field'. De lyrics van Joan As Police Woman zijn nog steeds diepgaand en introspectief en haar stem blijft een charmant en nonchalant I-don't-care-gehalte hebben. Maar de noodkreten als Save Me of ballads als To Survive maken nu plaats voor echte soul en de bijhorende muzikale vereisten. Ondanks de wat te lang uitgesponnen laatste nummers, blijkt haar unieke fragiele karakter nog steeds de troef te zijn die ons blijft boeien.
'The Deep Field' opent met een krachtig Nervous. Na sfeervol handgeklap en jammende percussie wordt het nummer gestart met een stevige gitaarslag. Joan weet vanaf nu wat ze wil: "I want you to fall in love with me / I need to be worshipped / like any other queen around". Ondanks de sfeervolle bas, funky jazzorgels en backing vocals, kunnen we gelukkig nog steeds het typische, donkere kantje van Joan ruiken.
De pianoklanken van 'Real Life' worden naar de achtergrond gedrongen door warm saxofoon- en krakend gitaargeluid. Run for Love is daarmee een track die zowat alle voorheen beschreven elementen bevat en dit album als geheel representeert. Hier keert niemand minder dan Joseph Arthur terug: diens inbreng wordt verdeeld over enkele tracks met maar liefst vijf verschillende bassisten. Maar het centrale doel, de "feeling", komt pas volledig tot uiting in de geïmproviseerde outro van Chemmie, waarbij je, al luchtgitaar spelend en schreeuwend, gaat neerliggen in de zetel: soulful rockability!
Na een eerste beluistering van het hele album betrappen we ons ook op een vrolijk, innerlijk, herhalend gezang van het refrein van The Magic. Een erg catchy, eerder a-typisch, maar o zo aanstekelijke track die je onvermijdelijk vrolijk stemt. Is de boodschap van Joan dan toch aangekomen?
Afsluiter I Was Everyone overtuigt ons van wel. Ondanks de diversiteit die in het album werd gelegd, toont dit eindnummer aan dat Joan vooral zichzelf is gebleven. Haar self esteem blaast ons erg vaak weg, maar doet toch geen afbreuk aan de breekbaarheid van haar intieme, persoonlijke songteksten. Zo bevestigt het nummer ook onze mening: "Said girl you are the chosen one / you'll make history / so go, go rally the men / and make them listen / and you will feel the tides turn for you". En nog eens: wat een outro!