Júníus Meyvant - Floating Harmonies

Record Records

Stop! De zomer heeft een soundtrack en hij komt uit IJsland.

Nu associëren we Ijsland niet meteen met zomerse warmte, maar we hebben tijdens het EK wel gezien hoe warmhartig de Ijslanders kunnen zijn en op de laatste editie van Glimps deed deze Westmaneilander ons ook al herhaaldelijk smelten.

Júníus Meyvant speelt namelijk niet de etherische postrock van Sigur Rós, niet de onderkoelde freakfolk van Ásgeir, noch de desoriënterende elektro van Samaris, maar wel warme, soulvolle folk, rijkelijk aangekleed met blazers en weidse strijkers. Dat maakt zijn sound tijdloos en zet de deur open voor luisteraars van alle leeftijden.

Nochtans zag het er lang niet naar uit dat Meyvant (echte naam: Unnar Gísli Sigurmundsson) niet voor de muziek zou kiezen. Hij modderde wat aan met skaten en schilderen (de cover is van zijn eigen hand) en het was pas in zijn vroege twintiger jaren dat hij de gitaar oppakte en zo zijn demonen wist te temmen.

Zijn debuutsingle Color Decay schopte het meteen tot nummer één in eigen land en werd door KEXP uitgeroepen tot song van het jaar. Daar kunnen we ons zeker in vinden, want de song (gelukkig ook op deze lp) combineert euforische verwondering met ingetogenheid. Het is gelukkig ook de blauwdruk voor bijna alles wat op deze plaat staat, met uitzondering van het nogal synthetisch aanvoelende titelnummer.

De plaat opent overigens met een instrumentaal nummer: het groots opgezette Be A Man. Het lijkt wel de begintune van een serie uit de jaren zeventig. Hij laat meteen horen tot wat de band (net als de plaat ‘Floating Harmonies' genaamd) bestaande uit Árni Magnússon, Kristofer Rodriguez en Júníus’ broers: Guðmundur Óskar en Ólafur Rúnar in staat is.

Ook Beat Silent Need start als een soort van Theme From Shaft, maar al snel groeit het uit tot een grootse, meeslepende soulvolle track, net als de vier nummers die we al kennen van de ep en de eerder uitgebrachte single Neon Experience. Ja, als er dan toch een minpuntje moet worden geplaatst bij deze plaat, is het dat alle vier de nummers van de naamloze ep ook weer op dit album staan. Hailslide, Color Decay, Signals  en Gold Laces zijn stuk voor stuk toppers, maar de fans van het eerste uur hebben ze natuurlijk al in huis.

Gelukkig zijn er nog redenen genoeg om dit full album ook nog aan te schaffen. We noemden al Neon Experience, wat echt weer zo’n nummer is dat je eindeloos op repeat kan zetten zonder dat het ooit zal vervelen, maar er is ook de nieuwe single Mighty Backbone en het heel gevoelige Pearl In Sandbox, een ontroerend nummer van bijna zeven minuten waarin Meyvant de korrel in zijn stem aanwendt om het verhaal te vertellen van een vader met heel veel spijt.

Dit album mocht jaren rijpen en dat is er aan te horen. Wat ons betreft nu al de plaat van het jaar en op 22 september staan wij op de voorste rij in de AB. Naast u?