Jack Poels - II
Snowstar Records
Dialect is vaak een heel eigen taal. Zelfs in de kleinste landen is het verschil tussen noord en zuid soms enorm. Maar of dit ook altijd invloed heeft op muziek? Naar onze mening niet. Als echte Brabander nabij Limburg wonend, is ook voor ons die taal soms verwarrend. Hierdoor stond Rowwen Hèze nooit hoog op onze lijst, maar het nieuwe soloalbum van Jack Poels heeft de kijk hierop in goede zin veranderd.
De drieënzestigjarige frontman van Rowwen Hèze kwam nog geen jaar geleden met een eerste soloalbum. Nu is er alweer een tweede. Nu voor vele muzikanten de tijd langer lijkt te duren, heeft Jack Poels dit in zijn voordeel gebruikt. Met schrijfblok en akoestische gitaar op schoot heeft hij een dozijn schitterende liedjes geschreven.
Als een warme knuffel komt de geruststellende stem van de zanger je tegemoet. In deze verwarrende tijden is het soms maar beter om je bij de maatregelen neer te leggen. In Hartevrouw gaat het nog wat verder: Poels heeft er vrede mee dat hij nooit meer op reis zou kunnen gaan. Hoewel het een pijnlijke gedachte is, weet hij ons hier toch gerust te stellen en in te laten zien dat het allemaal zo slecht nog niet is. Zolang we maar samen zijn, komen we er wel.
Van Luchtpostpapeer krijg je meteen kriebelende vlinders in de buik. Het liedje gaat over een vroegere liefde en de brievenpost die daarmee gepaard ging. Zo nu en dan is het zoeken tussen de vreemde woorden, maar eigenlijk geeft dit net extra charme aan deze nummers. De Nacht Van 't Greune Graas, een filosofisch verhaal, wordt je voorgelezen en laat je lekker wegdromen. Het dromen gaat nog even door met Straks. Het heerlijk mooie gitaargeluid past daar perfect bij, minimalistisch en toch meer dan voldoende.
Na de flinke winterse buien is er niets fijner dan de eerste zonnestralen van de dag tot je te nemen. Dat wordt beaamd in Ochtendzon. We zien onszelf al helemaal zitten, op een heerlijke zondagochtend met een glas vers sinaasappelsap in de hand en op de achtergrond het gitaargetokkel en de hartverwarmende mondharmonica van dit nummer. Met Kom Megje Zinge worden de deuren van dit album afgesloten. Met de woorden, "Kus voor iedereen, nouw is het goed", neemt Jack Poels afscheid. "Ik zou nog willen blijven", zingt de zanger nog. Dat zouden wij ook wel willen, maar wachten op het volgende album doen we ook graag.
Als hard en ruw niet altijd is waar je naar zoekt, dan is 'II' zeker een plaat voor in je collectie. Heerlijk om even te ontsnappen aan deze chaotische wereld en de zorgwekkende omstandigheden. Hier word je meteen gerustgesteld en voel je de last van je schouders vallen. Als dit is wat de lockdown ons oplevert, dan is het allemaal nog zo slecht niet.