It It Anita - Laurent

V2

We gaan vol vertrouwen het verhoor met zombie Maurice De Wilde tegemoet: “Waar was u op 23 juli 2018 rond middernacht?”. "We stonden in De Kolonie te Gent te wachten op een concert van It It Anita, mijnheer". Van die nacht op de Gentse Feesten herinneren we ons maar weinig details, maar dat verpletterende optreden van de Luikenaars deed toen al het allerbeste vermoeden voor de opvolger van 'Agaaiin'.

Gerenomeerde producers als John Agnello mochten dit keer thuis blijven. It It Anita nam 'Laurent' gewoon in Luik op met geluidsman Laurent (toeval bestaat niet!). Dat het resultaat niet moet onderdoen voor een überprofessionele productie verwondert eigenlijk niet voor een band die vooral op het allerrauwste buikgevoel musiceert. Die impulsieve sound zorgt ervoor dat één langgerekt hoogtepunt aanhoudt. All fillers, no killers. Dat de sound nog steeds niet bijster origineel uit de hoek komt, valt niet te ontkennen, maar dat kun je evengoed van een band als METZ zeggen. 

Opener Denial doet zijn best om de perfecte poprocksong te zijn met een catchy refreintje dat de occasionele uithaal moet temperen. Tussenstand: het voltallige gezin zit nog in de huiskamer. Enter User Guide: tegendraadse punkrawk schudt de kaarten dooreen en wanneer even later Another Canceled Mission schalt, merken we dat in je eentje pogoën in de living toch ook niet je dat is. Prima song, daar niet van, knallend zonder dieperliggende ambitie. Iets dieper boort 11, dat zowel echo’s van Helmet als van Pixies herbergt.

Het meest mature nummer op 'Laurent' is het acht minuten lang aanslepende Tanker 2. Een muur van een rocksong die halfweg overgaat in een monoloog over huiselijk geweld (stem van de Waalse Myriam Leroy) om uiteindelijk in geruststellend, comfortabel gitaargeweld uit te monden. Erna klinkt GOD als een rommelige niemandal. Maar rommelige niemandallen die op twee minuten afklokken, daarvoor mogen ze ons eigenlijk altijd optrommelen. Ook Bored en Outboard hebben een drive die live een dreun verkoopt, maar op plaat toch richtingloos rondslingert. Om tot rust te komen en in schoonheid af te sluiten, breidt We Are Nothing een zoekend slot aan de plaat. Alweer hun invloeden ademend (dit keer de latere periode van Sonic Youth), kabbelt en verkent de song om alsnog in kabaal te eindigen - als was het een opkikkerend slaapmutsje van It It Anita.

‘Laurent’ bevestigt het luidruchtige vakmanschap van It It Anita, maar na het horen van de plaat hebben we toch vooral goesting om de band uit Luik nog eens aan den lijve te ondervinden. Dat kunnen we dit jaar nog doen in Eeklo (27 oktober, N9), Leuven (4 december, Het Depot) of Gent (5 december, Charlatan).