It It Anita - Agaaiin

Luik Records

Opgemerkt in het voorprogramma van Future Of The Left en sindsdien heeft It It Anita ons eigenlijk niet meer losgelaten. Nu blijkt weer maar eens waarom.

Agaaiin

We hadden daar dat titelloze met fraaie borsten getooide ep’tje van It It Anita ook opgepikt, maar het kon de kracht, die uitging van dat optreden, (nog) niet echt weergeven. Het was te braaf. Maar met dit eerste full album slagen ze daar wonderwel in. Op de tweede ep, waarvoor ze al de hulp kregen van niemand minder dan John Agnello (die al alles tussen Patti Smith, Sonic Youth en Drive-By Truckers voor zijn knoppen zag verschijnen), ging het trouwens al de goede kant uit.

Er zit nogal wat variatie op deze plaat met als rode draad de noisy rock, waar de band altijd al voor stond. Dat gaat van experimenteel gepiel inclusief onverstaanbaar, vervormd (Duits?) gemompel in VI over catchy songs als eerste single 25 (From Floor To Ceiling), waarmee de plaat ook geopend wordt, tot de immens machtige afsluiter 6-4-2 (New Beet). Sonic Youth en andere Pixies zijn in elk geval nooit veraf, maar worden ook weer niet gekopieerd.

De zang is steeds gedompeld in een gezonde bak ruis, de gitaren klinken alsof ze levend werden gevild en het geheel is nooit in één keer door te slikken, maar vraagt de nodige kauwoefeningen. Beschouw dat laatste trouwens maar als een compliment. Agnello heeft hier duidelijk prima werk geleverd.

III heeft een diepdonkerdreigende bas als ondertoon, die geleidelijk aan verzuipt in feedback van gitaren en cimbalen. In de bio geeft frontman Mike Goffard aan dat er hard aan dit album werd gewerkt. Dan zijn ze er toch magistraal in geslaagd om de frisheid te bewaren, want het klinkt alsof ze alles rauw op de band hebben gesmeten. En boeiend is het steeds weer.

Voor Parnsip (Terminal) lijken ze zelfs even een andere zanger te hebben ingehuurd, wordt er bijna gecroond, maar herinneren de mistige gitaren in de achtergrond je eraan dat dit wel degelijk It It Anita is. Klasse! Even verder lijken ze dan weer The Kids te persifleren in Jean-Marc (Jean-Marie), en dat alles met dezelfde flair en schijnbare vanzelfsprekendheid.

It It Anita zou wel eens “it” kunnen gaan worden de volgende paar jaren. Van ons mag het alvast. ‘Agaaiin’ en ‘Agaaiin’.

20 november 2016
Patrick Van Gestel