Hunter Complex - Airports and Ports
Burning Witches Records
Het moet wat zijn met die havens en vlieghavens. Brian Eno nam het tweede als basis voor het ambient masterpiece 'Music For Airports', Anders Trentemøller inspireerde zich op het eerste voor de fabuleuze 'Harbour Boat Trips'-compilatie. En zo kan je nog wel even doorgaan. En nu is het dus de beurt aan Lars Meijer aka Hunter Complex: een Nederlandse doe-het-zelf producer, die alweer een compleet nieuw hoofdstuk aan het al heel erg brede syth-ambient-experiment-oeuvre toevoegt.
We proberen deze liefhebber van vintage synthesizers al sinds de oprichting van zijn avontuurlijke platenfirma Narrominded op de voet te volgen. Een reis langsheen jazz, avantgarde, idm en synthpop die sinds vorige langspeler ‘Dead Calm And Zero Degrees’ twee jaar geleden eindigde in een soort van warme, instrumentale, vintage Miami Vice-synthwave. En nu gaat de reis dus verder met een vierde volwaardige Hunter Complex-plaat.
En het moet gezegd: ditmaal zweeft de eightiestoetsenman met de door de Popronde mooi omschreven “retrofuturistische pop” een serieus stuk door het dak en durft hij zelfs te knipogen naar etherische muziek, minimal en new age. Met een klein toefje neoklassiek of jazz om niet nodeloos in dromenland te belanden dan.
Dat doet hij niet alleen. Op drie kwartier of negen tracks tijd haalt hij trompettist Aquiles Navarro voor wat echoënd, sfeervol freejazzspel, Kat Epple (Emerald Web) voor exotische, mysterieus glijdende fluittonen, Alexander Hawkins voor neoklassieke pianotoetsen of Justin Sweatt (Xander Harris) voor een drone- en shoegazegitaarinkleuring bij zijn creaties. Of een combinatie van deze vier virtuozen. Aangevuld met eeuwige rechterhand en fieldrecordingleverancier Coen Oscar Polack natuurlijk. Het maakt in elk geval dat ‘Airports And Ports’ binnen de dromerige ambientniche erg divers klinkt en zowel in diversiteit als met sterke melodieën blijft verrassen.
Want dit is inderdaad een melodieus paaiend plaatje. Laat daar geen twijfel over bestaan. Met golvende thema’s, fonkelnootjes of feelgoodmotiefjes. Heerlijk om bij weg te dromen, maar minstens even leuk om alert te blijven volgen. En misschien zelfs nog het meest in het geval van een zeven minuten lang durende beachvakantielaziness bij New Arrival On The Island. Neem er je hoofdtelefoon bij om de volle kracht van glijdende noten, fonkeltjes en opbouwende schema’s (in het geval van de titeltrack of de fantastische afsluiter City Pulse) ten volle te kunnen beleven.
Je moet natuurlijk wel houden van die vintage synthesizersound en de hobbelende noten. Dat is nu eenmaal het handelsmerk van Hunter Complex. Een handelsmerk dat wij zonder verpinken op handen blijven dragen.