Hero Fisher - Glue Moon

Eigen beheer

Glue Moon

Drie jaar werkte Hero Fisher aan haar debuutalbum ‘Delivery’ dat uitkwam in 2015. We zijn nu weer drie jaar later en daar is de opvolger eindelijk.

Dat ‘Glue Moon’ er zat aan te komen, was te verwachten. Hero Fisher volgde een beetje dezelfde werkwijze als voor ‘Delivery’: ze bracht de ene prachtsingle na de andere uit en wachtte uiteindelijk drie jaar om ze allemaal op een album te branden. We spreken hier dus eigenlijk over een best of.

We kenden al zeven van de dertien songs op de plaat en toch verklaarde Fisher deze zomer in een interview dat ze de nummers schreef met eenzelfde beeld voor ogen: een groot, donker meer, een vredevolle, veilige plek met een gigantische lichtblauwgroene maan erboven. De prachtige coverfoto van Julian Broad is dus geen toeval.

En ook al biedt de plaat dus ongeveer een overzicht van wat Hero Fisher de voorbije drie jaar uitspookte, toch klinkt het album als een samenhangend geheel. De Italiaanse producer Marta Salogni (Björk) deed een prachtjob en laat het album baden in een wazige, dromerige sfeer. Maar de songs, geschreven in samenwerking met haar maatje Saul Wodak, klinken toch ook erg doorleefd en emotioneel geladen.

De oudste single dateert al uit 2016 en mag de plaat openen. Meteen raak je in de ban van Fishers voorzichtige, ingehouden zang: “Like a bird of prey I will not feed it / you will not stay”. En ondertussen knispert en knettert er vanalles in de achtergrond zoals het ook in een nachtelijk bos nooit stil is.

Binder, ook al uit 2016, introduceert de cello van Alex Eichenberger en de poëzie van Carol Batton, wiens gedicht ‘Trees Come Back To Life In Winter’ de track afsluit.  Twee andere tracks (afsluiter Sylvie en Push The Boat Out) zijn gebaseerd op het boek ‘Housekeeping’ van Marilynne Robinson. Zowel de natuur als sterke, zelfvoorzienende vrouwen zijn dan ook thema’s van de plaat.

Ondertussen zijn de eerste zeven tracks van de plaat singlewaardig gebleken, want naast de reeds bekende, oudere tracks werden ook Life Through Closed Eyes en If I Die And Nothing Happens apart uitgebracht. Stuk voor stuk songs waarin dwarse synths en broeierige elektronica een donkere sfeer scheppen, maar die tegelijk betoveren met een combinatie van gothic folk en altpop, door de vocoder gehaalde samples en Fishers zang die ergens tussen die van PJ Harvey en Joan Wasser hangt.

De plaat sluit af met Sylvie, een “oudje” uit 2017, maar daarvoor krijgen we vijf nieuwe nummers. Nippon verrast daarbij met een uptempo beat en een groovy bas en ook Is This Flying haalt fors uit met een gruizige gitaar, al start het al als een vintage Hero Fisher-song. De twee staan in schril contrast met wat volgt: Peaceful Mind, een bijna kaal nummer met vooral cello en akoestische gitaar in de hoofdrol, en Bedhead met strijkers en voorzichtige pianotoetsen.

Achter Hero Fischer zit geen gigantisch promoteam en zo dreigt deze plaat vergeten te worden. Maar wij zijn in haar ban sinds haar passage in DOK in 2015 en zullen dankzij ‘Glue Moon’ nog wel lang bij haar blijven plakken.

29 november 2018
Marc Alenus