Helena Casella - Pit Of Impressions

W.E.R.F.

Op de hoes van de plaat ligt de Belgisch-Braziliaanse in een put op het strand. Straks komt de vloed en zal de put verdwijnen, maar haar ‘Pit Of Impressions’ is er voor altijd.

Bij W.E.R.F. Records hebben ze een neus voor moderne jazz en dat bewijst deze release nog maar eens. Op de debuutplaat vermengt Helena Casella (ex-MaPuches) schijnbaar moeiteloos hiphop, rnb, neo-soul en moderne jazz, terwijl ze ook hints toevoegt van klassieke piano, licht aangepaste sambaritmes, jungle en – in het gitaarwerk – zelfs psychedelische rock/fusion.
Dat kon de nog jonge artieste nooit alleen natuurlijk, hoe talentvol ze ook is. Casella kreeg bijstand van zes muzikanten en twee gasten (Agus Fulka (gitaar op Frozen In Sight) en Michiel Dendooven (zang op We Are Everything, Always)) en Pieterjan Coppejans en Hudson Knott leidden alles in goede banen in Robot Studios.

Dat moet een huzarenstukje geweest zijn, want de overkoepelende gedachte achter deze plaat is waardering voor transitie, transformatie en groei en dat weerspiegelt zich ook ten volle in de twaalf tracks die van soulvol en warm soms plots een wissel nemen richting opdringerigere en ruwe klanken. Hier en daar, zoals in Misunderstood moeten we aan Trixie Whitley denken, maar in de openers Undefined Borderline en Imaginary Windows klinkt ze dromeriger en zwoeler. Het is duidelijk dat ze vocaal heel wat aankan, afhankelijk van wat de songs nodig hebben of welke ze emotie ze wil oproepen (soms ook door fonetische improvisaties). Dat is duidelijk een troef, al zorgt die muzikale fluïditeit er wel voor dat deze plaat geen gemakkelijke luisterhap is.

Wij hadden zelf een drietal luisterbeurten nodig, maar dan vonden we ergens connectie en nu, bij elke extra luisterbeurt, bloeit de plaat verder open en ontdekken we telkens weer iets nieuws. Dit zou wel eens het debuut van het jaar kunnen blijken, niet in het minst omwille van de doorwrochte teksten. Die zijn persoonlijk, maar toch ook herkenbaar. Wie worstelt er al eens niet met de angst voor een ander? Wie stelt zich nooit vragen over waar deze wereld heen moet? Wie blikt er al eens niet terug op het verleden en de eigen opvoeding? Wie stelt er nooit zijn eigen normen en waarden in vraag? Juist. Alleen gebruikt Casella heel eigen metaforen. De “power plants” in het gelijknamige nummer staan bijvoorbeeld voor onze intuïtie, onze innerlijke energie, opgebouwd door alles wat we meemaakten. Ook dit zorgt ervoor dat dit geen vrijblijvende plaat is. Maar hebt u ons daar ooit over klagen? Dit soort platen zijn degenen die blijven.

LIVE:

12/3: Django, Gent
20/3: La Vallée, Brussel
5/4: De Groote Post, Oostende
24/4: De Roma, Antwerpen