Gwenno - Tresor
Heavenly Recordings
Niet dat we teveel persoonlijk willen gaan, maar bij elke zomerse kampeertrip mochten onze kinderen vroeger een keer “zoete ontbijtgranen” eten. Tresor was altijd de favoriet. En misschien zou dit ook wel eens onze zomerfavoriet kunnen worden ook al smaakt die niet helemaal zoet.
Als kind van een Welshe moeder en een vader uit Cornwall kreeg Gwenno Saunders de eerbied voor oude, lokale talen met de paplepel ingegoten. Ze zong op haar twee vorige albums ook al in het Welsh en het Cornish, maar kon onze aandacht toen toch niet echt vasthouden. Niet omdat we haar niet begrepen – want dat doen we nu nog niet – maar wel omdat ze muzikaal niet helemaal boeide.
Ondertussen is het vier jaar geleden dat de artieste haar volledig in het Cornisch (Kernewek) gezongen album ‘Le Kov’ (=een herdenkingsplaats) uitbracht en wat blijkt: die vier jaar rijpen heeft haar deugd gedaan. Op haar nieuwste exploot gaat ze muzikaal wat meer op avontuur en dat best wel bij haar zangstijl en het Cornish dat veel weg heeft van geheimzinnige toverspreuken.
En hoewel ze naar verluidt vooral het vrouwelijke perspectief op de natuur en moederschap bezingt, geïnspireerd door de dichteres Phoebe Proctor, dichteres/ schrijfster/ schilderes Ithell Colquhoun, de Oekraïense regisseuse Maya Deren en feministe Monica Sjöö, vraag je je beter niet af waarover ze het heeft (Wie zich toch wil wagen aan de teksten kan hier terecht.), en laat je best gewoon de muziek zijn werk doen. Die klinkt betoverend en mystiek genoeg.
Dat komt vooral doordat de elektronica ditmaal wat meer op de achtergrond blijft en gecombineerd wordt met analoge instrumenten als een klarinet, een klokkenspel, fluiten, klankschalen en wat haar partner en producer Rhys Edwards ook maar kon vinden. De combinatie van beiden werkt bij herhaaldelijke beluistering geduldig op je in zoals de zee op de rotsen aan de kust van Cornwall.
De plaat werd net voor de lockdown opgenomen in een klooster en dat is vooral goed te horen in een track als Tonnow. De nummers zijn ook vooral introspectief van aard, maar de in het Welsh gezongen protestsong N.Y.C.A.W (Wales is not for sale) toont aan dat Saunders ook een mening heeft over wat er rond zich gebeurt. Het is ook een zeldzame keer dat de plaat niet klinkt als de soundtrack bij een droom en de krautrock van op haar solodebuut terug is.
Het moet van Scandinavische bands als Hedningarna, Gjallarhorn en Garmarna geleden zijn dat we nog zo geraakt werden door een plaat in een ons totaal onbegrijpelijke taal.