Guido Belcanto - In De Kronkels Van Mijn Geest

Starman Records

De man die van kleinkunst een grootkunst maakt, Guido Belcanto, heeft vier jaar gewacht om zijn fans te verblijden met studioplaat nummer veertien. Een historisch lange tijd. Er is natuurlijk een excuus, onder de vorm van een C-woord en het getal negentien. En Belcanto bekent ook zelf op zijn website: “Ik stel alsmaar hogere eisen aan mezelf”. Om maar te zeggen: maak jezelf klaar om duimen en vingers af te likken, vriend van het betere Vlaamse levenslied.

Er zitten veel kronkels in de geest van Guido Belcanto. Van charme tot smartlap, romantiek tot weemoed. Of een combinatie van die laatste twee, zoals (Een Luchtige Liefde Met) Een Meisje In Volle Fleur mag beamen voor een “leven als bekende Don Juan” aanbrak. Een mooi meeleefbare song die in feite een onverbloemde annonce inhoudt van “oude rocker zoekt jonge rok”.

In dit album zit ook veel blues. Letterlijk en figuurlijk. Want de charmezanger blikt zowel terug op het glorieuze verleden als de ooit komende stap uit het leven op een bedje van kil klagende gitaar, de treurnis van een trekzak of de sentimentele, open akkoorden van de mondharmonica. Ballades met de weemoed van een jankende slide op het ritme van de allerlaatste slow van de nacht. Waarbij de zanger als een cowboy de ondergaande zon tegemoet rijdt. Want ja, je kan voor deze plaat best ook bestand zijn tegen een aardig potje country. Je moet trouwens Guido Belcanto zijn om het probleem van vroegtijdige ejaculatie te verbloemen met de woorden: “Verspeel je vuur niet te snel / voor een man is het geluk van korte duur”, in een soort van man/vrouw Je T’aime, Moi Non Plus–romance.

Grappig genoeg bewaart Gouden Guido de echte troeven voor op het eind. Want zowel de uptempo meezinger Plastic Jesus als het prachtig melige country levenslied Rozen Op De Mesthoop Van Het Leven (wat een fantastische titel!) zijn instant klassiekers. En om duidelijk te maken dat iemand dringend een cowboyhoed aan Belcanto moet schenken, doet hij ook een gemoderniseerde, nogal letterlijke Nederlandstalige vertolking van Johnny Cash' Ghostriders In The Sky. In volle en originele grandeur.

Onheilspellend genoeg sluit ‘In De Kronkels Van Mijn Geest’ af met een neerslachtige, instrumentale minuut klassiek Requiem Pour Un Chanteur. Verscholen boodschap of open einde? Wie zal het zeggen. Hij zit er wat sip bij, die Guido Belcanto op de hoes van zijn veertiende album. Maar daar is wat ons betreft totaal geen reden toe.