Greybound - Everything You Say Is True

Eigen beheer

Everything You Say Is True

Diest, dat is voor muziekliefhebbers de stad van The Scabs, maar ook van Sweater en de man achter die ninetiesband heeft nu een nieuwe band en een album uit.

Jo Smeets, want over hem hebben we het, bleef na zijn muzikale strapatsen muziek schrijven al leefde hij van zijn pen als journalist. Samen met bassist Vital Maesen (Neil Young tribute band LeNoise) en producer/ drummer Arnout Hellofs (Hooverphonic en Walrus) dook hij toch weer de studio in om samen een plaat te maken onder de naam Greybound.

En dankzij een goed gevuld adressenboekje wisten de drie ook de diensten van Naomi Sijmons (toch nog een onrechtstreekse Scabslink!), Gianni Marzo, David Piedfort, Nina Babat, Chantal Kashala binnen te halen. En dat loonde. Met het stomende Wicked en het naar The Wars On Drugs ruikende duet Fully Understood feat. Naomi Sijmons wist het drietal onze aandacht te trekken.

De band weet de sound van een pak grootheden (waarmee Smeets zelf ongetwijfeld groot werd) te vangen in haar eigen klank. Me & You koppelt de verfijning van Crowded House aan de stomende energie van The Rolling Stones. Turn To Stone ademt de eerlijke Americana van de jonge Bruce Springsteen en de titeltrack lijkt een mashup van Wilco, The Jayhawks en Neil Young.

Zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan. ‘Everything You Say Is True’ is dan ook het soort album dat het niet moet hebben van zijn tijdelijk hip karakter, maar is eerder het soort album dat je over twintig jaar nog goedkeurend opzet, dan pas beseffend hoe tijdloos het klinkt.  Wereldschokkend vernieuwend is het allerminst, maar het klinkt warm en er staat geen enkele misser op.

Aan het eind van Suffering Heights hoor je ook letterlijk hoe plezant het er aan toeging in de studio wanneer de opname nog even doorgaat in een schijnbaar onbewaakt “Eddy Demarez-moment” en je de muzikanten hoort gniffelen. Hier echter geen lolbroekerij ten koste van anderen, maar een voldane lach, wetende dat er weer een goede song is vastgelegd.

En er volgen er nog! Echo Park klinkt een beetje als Hootie and the Blowfish (voor wie die nog kent). Ook die band beleefde haar hoogtepunt in de jaren negentig, net als Smeets’ eigen Sweater, maar als er een soort muziek uit de nineties terug in mag komen, is het die wel. Van de ballad Under The Weather zijn we net iets minder enthousiast, maar we kunnen niet zeggen dat hij slecht klinkt. Het is eerder een kwestie van smaak.

Smeets en de zijnen moeten dus zeker geen vergiffenis smeken voor wat ze uitvreten op dit album. Integendeel, een aai over de bol, aardige verkoopcijfers en uitverkochte clubs zijn meer gepast. Er lijkt de laatste tijd een kille wind te blazen door de maatschappij, maar muziek als deze kan de zeden zeker verzachten en mensen bij elkaar krijgen.

26 september 2021
Marc Alenus