Glass Animals - How To Be A Human Being
Wolf Tone
2014, het jaar waarin de festivalweide onder een tropische popsound bedolven werd en palmbomen en surfplanken als podiumattribuut een zomertrend werden. Verantwoordelijk waren onmiskenbaar die verschrikkelijk infectieuze, dansbare hits van Jungle, maar ook Glass Animals misten de buzz niet. Die laatsten zijn terug met een nieuwe plaat en daar valt wel één en ander over te zeggen.
De typische Glass Animals-sound zijn we nog niet kwijt. Kenmerkende bongo-percussies, ploppende junglegeluiden en muzikale escapades met losgeslagen fluitjes vormen op ‘How To Be A human Being’ geen uitzondering. Daarnaast heeft elke song op de plaat een eigen verhaal, een eigen standpunt en een eigen personage. Fictief? Wellicht, maar daarom niet minder vermakelijk.
Zo ontstond het heerlijke openingsnummer en zomer-anthem uit dat spelletje waarbij je levensverhalen begint te verzinnen bij onbekenden op straat. Life Itself is het verhaal van die werkloze nerd die door zijn vader was wijsgemaakt dat hij superster zou worden. “I can’t get a job so I live with my mom / I take her money but not quite enough / I sit in the car and I listen to static / She said I look fat but I look fantastic”.
Een tweestrijd tussen optimisme en smart die wel vaker terugkomt op ‘How To Be A Human Being’. Youth is een melancholisch drama over een moeder die haar zoontje achterliet, gepropt in een opgewekt Crystal Fighters-jasje waar de Oxford-boys verbazend goed mee weg komen. Season 2 Episode 3, dat vermoedelijk werd gecomponeerd op een Nintendo spelcomputer - leuk voor exact dertig seconden, dan wordt het storend - gaat op zoek naar de combinatie van ludiek absurdisme en een wrange confrontatie met de realiteit: “My girl eats mayonnaise from a jar when she's gettin' blazed / She's drunk on old cartoons, liquid TV afternoons / Sometimes it makes me laugh / Sometimes it makes me sad”.
Dat dit een plaat is die muzikaal grenzen wil aftasten is duidelijk. Al is het elektronische Cane Shuga niet meer dan een Alt-J-imitatie; ironisch genoeg wel één van de beste nummers op de plaat. Met een intro die een sfeer oproept van geesteloze hiphop en een climax die de zin “Pineapples are in my head”, doet cirkelen rond een tandartsboor is Pork Soda dan weer de song die de gemiddelde The Neighbourhood-fan wel nog zal plezieren.
Mama’s Gun prikkelt ons meer met een verhaal over schizofrenie en moord voorzien van een bezwerende fluit. En wat dan gezegd van het lustige Take A Slice. Vanaf de zin “Gonna fuck my way through college”, lijkt uw radio het meermaals te begeven en wanneer de synth-trompetten op hol slaan, moet u niet verbaasd zijn als de buurman komt vragen welke drugs u tegenwoordig nuttigt.
Ondanks de verschillende verhalen en oogpunten is de tekstuele lijn heel duidelijk. ‘How To Be A Human Being’ staat in het teken van mislukking, drugs en het causaal verband ertussen. Muzikaal daarentegen mist de plaat iedere richting. ‘How To Be A Human Being’ is een samenraapsel van losstaande concepten, soms uiterst verslavend, soms walgelijk. Glass Animals levert een overvloed aan experiment, maar mist constante kwaliteit.