Gazpacho - Soyuz

Kscope

Het tiende album van deze Noorse artrockers laat zich niet wegzetten als kruidenthee-mystiek. Wie vindt dat de soep van Gazpacho peper in de poep mist, wordt op zijn wenken bediend met het uitstekende, stevigere ‘Soyuz’.

Soyuz

 

Gazpacho is de chroniqueur van bizarre verhalen; ‘Soyuz’ herinnert daarom aan de collectie verhalen op ‘March Of Ghosts’ (2012). Deze keer vertelt zanger Jan Henrik Ohme een serie onderling verbonden verhalen over mensen bevroren in de tijd. Buck Rogers haalde de shortlist niet, maar centraal staat de eerste Russische bemande vlucht van de spaceshuttle Sojoez 1 en zijn verdoemde kapitein Komarov.

De stevige ritmesectie met lekker groovende bas zorgt voor een arena-gerichte sound, klaar voor het grote publiek. Voorganger ‘Molok’ haalde de zestiende plaats in de BBC Radio 1 rock charts. Het gaat de Noren duidelijk voor de wind, misschien verklaart dit de ruime toegankelijkheid (zonder toe te geven aan de commerce) en de meer symfonische, minder folk-gedreven benadering van het songmateriaal op ‘Soyuz’.

Soyuz One is meteen een wereldsong, met een typisch Gazpacho-arrangement, tot de spanning oplost in een korte folkballad. Daarna is het zo goed als uit met de folk en maakt ze plaats voor snuifjes elektronica – het is tenslotte een plaat over ruimtevaart. Hypomania is nog feller en zou zo op een Muse-album kunnen staan. Wat ook opvalt: niet alleen fraseert Jan Henrik Ohme voortreffelijk, technisch is hij een beter zanger geworden.

Statische muziek dient als metafoor voor het stilstaan van de tijd. Exit Suite glijdt quasireligieus voorbij op een traag marsritme. Rappaccini gedijt op een herhaling van hetzelfde patroon. Ook Sky Burial is gebaseerd op een minimalistisch pianoakkoord, maar tegelijk levert het de urgentie die de band volgens zijn critici te weinig toont. Emperor Bespoke gaat van start met een tempo- en ritmeverandering; de mandoline slaat even de folkweg in, maar in de tweede helft zet een gitaarsolo een bombastische muur neer. Een gebrek aan urgentie?

Hét hoogtepunt is evenwel het dertien minutenlange Soyuz Out. Het begint met een variatie op het thema van Soyuz One, maar vandaaruit worden vervolgens desoriënterende spanningsbogen getrokken. Alsof je als een kosmonaut rondtolt tussen de sterren, tot het hitteschild in de atmosfeer opbrandt en je samen met Komarov te pletter slaat op de Russische steppen.

30 mei 2018
Christoph Lintermans