Frise Lumière - Ambo

Tapenade Records

Dat een basgitaar een fantastisch en veelzijdig instrument is, dat hoef je ons niet meer te vertellen. Van gemoedelijk zoemen tot heerlijk rollen, funky slappen tot sensueel dubben. De Franse avantgardecomponist en bassist Ludovic Gerst beleeft de liefde voor dat instrument op andere manieren.

Op ‘Ambo’ zoekt hij negen keer op rij nieuwe technieken om uit het instrument zowel ritme als klank te krijgen. Liefst een combinatie van beide. Van een bijna uitsluitend tikkend en percussief Le Cri Du Vent tot bijna alleen maar melodieus samenspel in een niet dansbaar Laissez Moi Encore Danser: keer op keer krijg je een andere vorm van… geluid.

Want echte tracks of songs kun je dit bezwarend noemen. Eerder diverse experimenten met broomsticks, mallets (trommelstokken met een mousse kop), borstels, hamers of andere slaginstrumenten. Met het instrument rechtop, liggend of zijdelings. Met als resultaat bijvoorbeeld het onconventioneel en ogenschijnlijk willekeurig beroeren van hooggestemde snaren (P_o_ema).

In elk geval gaat Frise Lumère nooit echt rocken, funken of dubben. En levert dat dat wat op? In alle eerlijkheid: nee. Tenzij een wel erg vage en experimentele plaat met een erg vage hoes die je als bassist kan inspireren om serieus buiten de lijntjes te kleuren en eens iets nieuws te proberen.

De link met de term ‘Ambo’ van schrijver Maria Gabriela Liansol als “twee entiteiten die elkaar samen versterken, terwijl ze hun identiteit en eigenheid nooit verliezen”, ontgaat ons een beetje. De introductie om hier nog eens naar te luisteren trouwens ook.