Friko - Where We've Been, Where We Go From Here

Ato Records

Af en toe kom je er nog tegen, groepen waarvan je amper het bestaan af wist en die je onrustig heen en weer doen schuiven op je stoel bij het horen van het eerste nummer, ondertussen binnenmonds mompelend: "Dit is verdomd goed. Zou heel die plaat nu...?"

Friko is dus zo'n groep. Met 'Where We've Been, Where We Go From Here' levert het duo Bailey Minzenberger (drums) en Niko Kapetan (zang, gitaar), thuisbasis Chicago, een waar pareltje af. In opener en titelsong Where We've Been doet de stem van Niko Kapetan onbewust denken aan Will Toledo van Car Seat Headrest, maar vergis je niet: Friko beschikt over een eigen smoel, één die je uitdagend en prikkelend aankijkt.

Met Crimson To Chrome komen de opzwepende melodieen om de hoek kijken, waarbij de tempowissels je om de oren slaan. Het is één van die nummers die wel eens zouden kunnen aanslaan in de grotere stadions. Of dit de ambitie is van Friko is dan weer een ander paar mouwen. We horen vooral een groep, die haar eigen ding doet en compromisloze muziek neerzet. Crashing Through is daar een mooi voorbeeld van. Minzenbergers drumwerk en Kapetans grungy gitaar smelten samen in een opzwepende muur van geluid, waarna het nummer naar een climax gaat in de samenzang van de overige bandleden.

For Ella, dat ongetwijfeld bekend in de oren klinkt van 'Duyster'-fans, is een welgekomen rustpunt en belicht de breekbare, maar o zo mooie kant van Friko. Chemical opent dan weer met een - jawel - schreeuw naar Ave Maria, waarna het nummer openbarst. Hypnotiserende drums en dito gitaren maken korte metten met de in For Ella opgebouwde rust. Rust die we dan plots weer terugkrijgen in het zweverige en dromerige Statues waarin synthezisers de bovenhand hebben.

Met Get Numb To It!, geschreven in volle coranaperiode, deelt de groep de frustraties uit die periode, hetgeen resulteerde in een nummer dat smeekt om te dansen. Until I'm With You Again, waarin de piano de overhand heeft, groeit uit tot een wondermooie samenzang van Minzenberger en Kapetan. Jawel, de lente is echt in aantocht! De ingetogen afsluiter Cardinal drukt ons nog eens met de neus op de feiten: "I have better days / this I can't deny", zingt Kapetan op breekbare en weemoedige toon.

Onze dag is na het beluisteren van de plaat in ieder geval geslaagd. Het onrustige heen en weer schuiven bij die eerste luisterbeurt heeft plaats gemaakt voor een aantal zaligmakende luisterbeurten in de zetel. Straffe plaat, die eersteling van Friko.