Föllakzoid - I
Sacred Bones Records
We zijn hier niet om te oordelen of er iets mis is met de wiskundige capaciteiten van deze Chilenen. Wat we wel vaststellen, is dat ze onze psychedelische wereld hiermee op de kop zetten, net zoals zij dat met de plaattitels doen.
Debuteren met een titelloze plaat, een tweede opnemen die ze dan – logisch – 'II' noemen, de opvolger de titel 'III' meegeven en dan plotseling met 'I' op de proppen komen. Een herkalibratie wordt het genoemd in de bio. En dan zijn we eigenlijk weer helemaal mee. Want dat is precies wat er gebeurd is: Föllakzoid heeft de wereld – hun wereld – overhoop gehaald.
Wie denkt dat dit de nieuwe plaat is van Orbital – we zeggen maar iets – zit ernaast. Dit zijn allemaal opnames van instrumenten – voor het grootste deel analoog, maar ook synthesizers – die door producer Atom TM, die nota bene niet aanwezig was bij de opnames, duchtig door elkaar werden geschud en die hier geserveerd worden als een soms bijzonder luchtige, soms loodzware, maar vooral erg dansbare cocktail.
Gitaar, bas, drums, zang en dus ook synths, het zit er allemaal in. Alleen is het niet meteen als dusdanig herkenbaar. De vier songs, voor het gemak I, II, III en IIII getiteld, volgen elkaar netjes op. I wordt gedragen door een beat, die nu eens technogewijs bonkend en dan weer kurkdroog klinkt. De bas is als een motor die het nummer onstopbaar voortstuwt. Daardoorheen zitten dan allerlei … euh, instrumenten, die op hun beurt werden vervormd en pulserend aanstuwen of flirtend rond de beat slingeren. Je herkent een stem, maar verstaat – uiteraard – niet wat er wordt gezongen. Je weet dat een bepaald geluid wel eens uit een gitaar zou kunnen komen, maar je bent er nooit zeker van.
Op die manier zit de fan met duizend vraagtekens in zijn hoofd. Tenminste als hij probeert om hier een lijn in te zoeken. Maar misschien is dat net niet wat je moet doen, moet je je laten overspoelen door deze uiteindelijk bijzonder boeiende plaat. Je geraakt gefascineerd door de hihat in II en vraagt je af wat er nog allemaal gaat volgen. Een zeurende sound zwelt aan en blijft het hele nummer aanwezig. En opnieuw zijn er die frivole dingelingetjes, die je uit je evenwicht brengen. Na een tijdje voel je je dan gewoon wegdrijven. En daarvoor zijn niet eens geestesverruimende middelen nodig.
Dit zou vervelend kunnen worden, zeker als je sowieso al geen liefhebber van technotoestanden – check! - bent, maar op één of andere manier weet Atom TM en bij uitbreiding Föllakzoid dit toch boeiend te houden. Zoals een plaat van Orbital, zeg maar. Je ontdekt er immers telkens wel iets nieuws in. De spookachtige stemmen, die zo uit de zwavelputten oprijzen, in III bijvoorbeeld, terwijl er even geen sprake van beats of bassen is. Of het vreemde gejengel en de buitenaardse geluiden in IIII. Ach, sluit gewoon je ogen. De roes komt dan vanzelf.
Razend benieuwd zijn we, razend benieuwd naar hoe de Chilenen dit gaan vertalen naar een podium. Op 8 september in de Botanique bijvoorbeeld.