Folk Bitch Trio - Now Would Be A Good Time

Jagjaguwar

Er is niets bitchy aan dit debuut, en net dat is een beetje jammer.

Gracie Sinclair, Jeanie Pilkington en Heide Peverelle kennen elkaar al sinds de middelbare school, en in die tijd verzon Pilkington ook de naam voor het vehikel waarmee ze hun eerste songs zouden spelen. Folk Bitch Trio klinkt een beetje stout, en je merkt ook wel dat het niet al te serieus bedoeld was, maar nu zitten ze er wel aan vast.

Nu ja, zo erg is dat niet als landgenoten als Courtney Barnett, Julia Jacklin en King Gizzard & the Lizard Wizard je goed genoeg vinden om te fungeren als openingsact. En dat is terecht ook, want namen als (labelgenoten) Sharon Van Etten, Angel Olsen en hun Engelse evenknie The Staves kunnen als referentie gebruikt worden.

Ook First Aid Kit zou een referentie kunnen zijn omwille van de harmoniezang, maar die Zweedse zussen hebben toch een chemie die we bij dit trio een beetje missen. Oh ja, de vocale harmonieën zitten snor en de songs zijn erg mooi, maar zoals reeds gesteld missen we een beetje pit. Het album kabbelt voorbij met subtiele golfjes en het is heerlijk dobberen, maar zelden worden we echt geraakt. 

Het begint allemaal heel lekker met God's A Different Sword en Hotel TV, maar echt geraakt worden we pas met Moth Song, een song waarin de drie zelf als personages fungeren en waarin ze vertellen zo in de war te zijn door alles, dat ze het gevoel hebben dat ze waanbeelden hebben en gekke dingen hallucineren. Dat wordt ook mooi in de verf gezet met een vleugje psychedelica.

De titel van de plaat komt van Foreign Bird. Daarvan is de eerste zin: “Taring down a foreign bird/ Saying now would be a good time to have a shotgun”. Het onthult een kleine glimp van de speciale humor die de drie leden bindt, maar muzikaal zitten er nergens verrassingen tussen. De grootste “sloebersong” is nog eerste single The Actor, waarin de drie gemeenschappelijke ervaringen delen die we zouden catalogeren onder “TMI”, en waarin de lieflijke samenzang duidelijk een speelse tegenpool vormt.

Ook Cathode Ray verdient zeker nog een vermelding. Het nummer opent voorzichtig. De  eerste harmonieën komen aandrijven als onschuldige wolkjes, maar al gauw groeien die uit tot cumuluswolken. Het is kwetsbaar maar ook een beetje dreigend, met een wijd open refrein, gevolgd door een louterende bui in de vorm van wat rauwere gitaren.

We kunnen ons voorstellen dat deze band live een leuke ervaring is. Live klinken bands altijd wat vranker, maar producer Tom Healy vergat het peper- en zoutvat mee te brengen naar de studio. De variatie wordt nagestreefd door het hier en daar toevoegen van andere instrumenten en door analoog op te nemen in plaats van digitaal, maar dat is net niet genoeg om te blijven boeien. 

Om Folk Bitch Trio live te zien deze zomer moeten we wel naar Nederland of Duitsland deze zomer. België laten ze links liggen. Op 27 augustus spelen ze in De Kromme Haring in Utrecht en op 28 augustus staan ze op het Into The Great Wide Open festival op Vlieland.