Few Bits - Brick Houses

Mayway Records

Na meer dan een jaar aftellen is de derde plaat van Few Bits een feit.

Het verhaal is onderhand wel bekend. Tot acht jaar geleden zag het er voor Karolien Van Ransbeeck en haar band Few Bits allemaal heel rooskleurig uit. Het succes lachte hen toe en voorprogramma’s voor The War On Drugs en The Lemonheads verspreidden de Few Bits-klanken tot ver over de landsgrenzen. Maar na tweede album ‘Big Sparks’ laaide een ander vuur op, dat van het moederschap. In 2019 werd haar dochtertje geboren en ging alle aandacht daarheen, maar uiteindelijk stak het muziekvirus toch weer de kop op en begon ze nieuwe nummers te schrijven. Tijdens het schrijfproces werd ze opnieuw zwanger, maar na tweeëntwintig weken ging het mis. Een ingrijpende gebeurtenis die ze onder meer verwerkte met het aangrijpende 22 Weeks waarin ze liefdevol vragen stelt aan haar kindje.

Meer dan een jaar geleden verscheen met het titelnummer al een eerste single van deze plaat en kwamen we erachter wat de albumtitel betekende. Dat het album zo’n zware lading zou dekken, konden we toen nog niet vermoeden. Brick Houses klinkt immers luchtig, en onbezorgd als een indian summer. Dat de plaat niet helemaal over het verlies van haar zoontje gaat, is één verklaring voor het feit dat dit geen neerslachtig album werd. Een tweede is dat Van Ransbeeck dit keer de nummers niet alleen schreef, maar dat ook medegitarist Tim Coenen in de pen kroop. Zijn stempel hoor je vooral ook in de gitaarpartijen die de glinsterende, met synths doorweven gitaarpop van Few Bits soms een lekker ruig randje geven, zoals we al ontdekten in single Cobblestones en nu ook horen in Unreal.

De fragiele “Mazzy Star van Vlaanderen”, zoals Van Ransbeeck vroeger genoemd werd, is duidelijk sterker en rijper geworden. Ze heeft geleerd te surfen op de soms hoge golven van het leven en wil niet meer bij de pakken blijven zitten zoals ze zingt in Pick Up Yourself. Ook in You Gave Up On Me zegt ze het vastberaden: “it won’t rain on my parade.” Al de ervaringen van de voorbije jaren leveren ook een rijkgeschakeerd album op. Ja, er is ruimte voor introspectie en verlies, maar ook voor hoop en grappige herinneringen (Cobblestones). Allemaal gegoten in tien nummers die een zekere eightiesglans hebben, hoe verschillend ze ook zijn.

Een prachtig voorbeeld van hoe hoopvol Van Ransbeeck nu is, is afsluiter Love No Hate waarvoor de ramp in Valencia als inspiratie lijkt te hebben gediend. Eerst klinkt het dat de olijfbomen geen vruchten meer dragen, maar even later wordt dat: “The olive trees in this town still have seeds to sow”. Van Ransbeecks stem gaat ook van laag naar engelachtig hoog als ze zingt: “Turn around and see that the mountains are moving.” Dat ze met deze band bergen zal verzetten, zou ons niets verbazen.

Few Bits albumreleasetour:

04 dec '25 Mezz, Breda
10 dec '25 Arenberg, Antwerpen
14 dec '25 Wintercircus, Gent