Ex:Re - Ex:Re With 12 Ensemble

Glassnote Records

Dik drie jaar geleden kwam er nog eens nieuwe muziek van Daughter uit. Het is te zeggen, toch van zangeres Elena Tonra. Van Daughter werd sindsdien niets meer vernomen en ook rond Ex:Re, zoals Tonra haar soloproject doopte, bleef het stil. Tot begin dit jaar deze remake van de debuutplaat uitkwam.

‘Ex:Re With 12 Ensemble’ heeft exact dezelfde tracklist als het origineel van Ex:Re, dat in december 2018 het licht zag, maar de emotionele slagkracht is nog groter dankzij de strijkersarrangementen die klassiek componiste Josephine Stephenson schreef voor de plaat, hier op sublieme wijze ingespeeld door het 12 Ensemble.

Opener Where The Time Went had destijds aan het eind al een kartelige cello in zich, maar in de nieuwe versie zijn het zo goed als al strijkers wat de klok slaat. Enkel de akoestische gitaar uit de intro en de strofes lijkt hier te overleven tussen de klassieke vriendjes die met een strijkstok worden bespeeld. Het zorgt er vooral voor dat de plaat dit keer veel minder klinkt als het verlengstuk van Daughter, al blijft de stem van Tonra natuurlijk uit duizenden herkenbaar.

Dat ‘Ex:Re’ destijds als soloplaat uitkwam, was vooral omdat de songteksten zo persoonlijk waren dat ze voor Tonra aanvoelden als van haar en van haar alleen. Muzikaal leunde de plaat nog heel sterk aan bij het geluid van de band.Dat is nu dus anders.

Maar de nieuwe versie kwam er niet om die reden. Ze kadert in de ‘Venus Unwrapped’-serie uit 2019 die als doel had om vrouwelijk talent in de muziekindustrie te promoten. Het was de Frans-Britse Stephenson zelf die – na eerder met haar al een jaar op tournee te zijn gegaan – aan Tonra vroeg om samen de brug te slaan tussen klassiek en modern. De nummers werden van alle franjes gestript en dan voorzien van nieuwe arrangementen met als doel de kracht van de teksten nog te versterken. En dat is gelukt!

Daar zit de manier van werken zeker ook voor iets tussen. De plaat werd live opgevoerd in Kings Place in Londen en daar opgenomen door Fabian Prynn die eerder ook al meewerkte aan de eerste versie van de plaat. De opnames bleven daarna even liggen, maar toen de lockdown werd afgekondigd, kwam er plots tijd vrij om de plaat af te werken en te mixen tot het uiteindelijke resultaat. Die klus werd geklaard door Jonathan Lefèvre-Reich en hij leverde een prachtjob af.

Als luisteraar lijk je wel omcirkeld door het 12 Ensemble en de manier waarop de strijkers soms als druppels op je gezicht lijken te spatten, zoals in New York, en de piano van Stephenson lijkt te zweven in The Dazzler is bijna ongelooflijk. Het tikken van de strijkstokken in Liar klinkt onaards en dreigend en de manier waarop de strijkers de luisteraars en Tonra zelf troostend wiegen in de afsluiter is zo zoet!

Criticasters zullen deze plaat misschien afdoen als een warmhoudertje voor Daughters vierde album, dat er dit jaar ook nog aankomt, maar dit bijna live album heeft wel degelijk bestaansreden. Het applaus aan het einde van de plaat zegt, wat dat betreft, alles.