Esmerine - Dalmak

Constellation Records

De wereld van Constellation blijft één die ons eindeloos kan boeien. Zeker wanneer Bruce Cawdron (Godspeed You! Black Emperor) en Beckie Foon (Thee Silver Mt. Zion) het verhaal schrijven. Op hun vierde album ‘Dalmak’ trekt Esmerine richting Turkije om daar met lokale artiesten nieuw werk op te nemen. De broeierige warmte van het land sijpelt door op de plaat, die naar trouwe gewoonte bijzonder intrigerend klinkt.

Een ideale periode om het land van Atatürk, heerlijke lamsschotels en te straffe koffie te bezoeken is de herfst. Terwijl ons land wegzinkt in de miezerigheid van de aankomende winter is het daar nog dagelijks heerlijk terrasjesweer. Goed gezien van onze Canadezen om dan uitgerekend daar een album op te nemen. Maar langs de door Duitsers overspoelde kustlijn zijn ze duidelijk niet getrokken.

Tenzij er zich een politieke thriller zou afspelen want dan kunnen Lost River Blues I en II alvast als soundtrack dienen. Traditionele instrumenten laveren tussen de strijkers en zorgen voor een onophoudelijke spanningsboog. Zelfs cliffhangers van HBO-series laten ons zo lang niet watertanden. Het einde draait uit in een drie minuten durende klopjacht en een muzikale eruptie als eindsalvo.

Maar dan moet je Translator’s Clos I nog gehoord hebben. De opbouw treuzelt allesbehalve. Na anderhalve minuut word je meegesleurd in een onverwachte draaikolk die ons bloed aan het steigeren brengt. We lijken in een illegale danstempel van Istanbul verzeilt geraakt. Drank vloeit rijkelijk, vrouwen dansen schichtig voor onze ogen. Op het einde wordt dat nog eens met een ruime climax bevestigd. Word vervolgd, want in Translator’s Clos II zetten ze de plot verder. Hier maak je al kennis met de vage stem van Hakan Vreskala die in de laatste aflevering Yavri Yavri een belangrijkere rol speelt.

Barn Board Fire klinkt dan toch meer als een ietwat vrolijkere mid-zomerdans. Een traditionele Canadese houthakkersbanjo geeft het ritme aan dat nadien kracht wordt bijgezet door darboeka’s en bendirs. Esmerine zowaar dansbaar. Benieuwd wat een Zuid-Afrika-experiment met dit kwartet zou uithalen. In elk geval legt zo’n overzeese samenwerking hen geen windeieren.

Op drie nummers doet de groep het zonder zijn Turkse vrienden. Die zijn vervaardigd met kunde en precisie zoals we van hen kennen. En daarmee tekent Esmerine voor een nieuw knap album. Onze vakantie voor het najaar staat geboekt.