Eriksson Delcroix - For Ever

Waste My Records

Tumbleweed rolt over de verlaten hoofdstraat. In de verte huilt een coyote. In het zand kronkelt een ratelslang richting schaduw en in de staalblauwe lucht cirkelt een koppel gieren. Dit moet… Kalmthout zijn.

Voor je denkt dat we aan de tequila hebben gezeten: het is in in Kalmthout dat Bjorn Eriksson en Nathalie Delcroix hun plaat ‘For Ever’ opnamen en dichter bij Nashville kan je bij ons niet komen.

Het grote publiek kent Nathalie Delcroix van Laïs en Bjorn Eriksson als de man achter de muziek van 'The Broken Circle Breakdown', maar ze zaten samen ook al in andere projecten.

Terwijl ze als The Partchesz hun country nog onderdompelden in elektronica, gaat het duo nu minder ver in het experimenteren. Toch verwacht je best geen pure bluegrass. Dat bleek al duidelijk uit single Walking.

Ook de eerste noten van opener Home Is Where The Angels Roam zijn wat dat betreft een statement. We horen een geluid dat wel een sample lijkt van een nummer van Andrew Bird. Als die bijna is overgewaaid, volgt een elektrische piano. Daarna pas volgen de countryklanken.

Het verhaal van de plaat is al even bochtig. Ze volgt het kronkelige pad, dat beide partners aflegden om uiteindelijk bij elkaar te komen en samen verder te gaan. Daarom ook staat Walking als laatste nummer op de plaat. Vanaf daar wandelt dit droomkoppel samen verder… voor altijd.

Soms vertelt Bjorn Eriksson zijn deel van het verhaal, dan weer is het de beurt aan Nathalie Delcroix, maar toch staat het album vol met wondermooie country-achtige duetten. Cash / Carter en Parsons / Harris zijn nooit ver weg, zeker niet in The Last Thing On My Mind (origineel van Tom Paxton en ook op de soundtrack van 'Inside Llewyn Davis' in de versie van Punch Brothers).

De sfeer is vaak wat donker en melancholisch en daar zijn de titels en het instrumentarium (die pedalsteel!) mee voor verantwoordelijk. Het pad van de liefde gaat niet over rozen, maar wel door de “Lonesome Valley” zoals blijkt uit de middelste song en Derrol Adams-cover The Valley waarin Stefan Timmermans een hoofdrol mag vervullen. Niet op doedelzak, zoals vaak, maar wel op fluit.

Hoogtepunt van verwarring is het meer dan zeven minuten durende Riding On A Snake With A Bottle Of Tequila dat wel geschreven lijkt in een koortsdroom. Daarna komt er een baby en ondanks de twijfels dat die met zich meebrengt, komt uiteindelijk alles goed.

Dit sfeervol album bewijst nog maar eens dat Eriksson en Delcroix echte rasPartchesz, euh -paardjes zijn. Hij vooral als gitarist, componist en kenner van het genre. Zij als zangeres.