Editors - In Dream

PIAS

Editors hebben een nieuwe plaat gemaakt en het is de plaat die niemand verwacht had als opvolger van het gitaargedreven ‘The Weight Of Your Love’. Over die plaat waren wij allesbehalve te spreken, over deze ‘In Dream’ zitten we ergens in het midden tussen “wat een horror” en “wat een opluchting.”

‘In Dream’ klinkt als het logische vervolg op ‘In This Light And On This Evening’, alsof ‘The Weight Of Your Love’ van twee jaar geleden meer een poging was om überhaupt te zien of het vernieuwde Editors nog wel een plaat in zich had – wat dat ook zou worden – en Tom Smith nu weer de draad oppikt waar hij hem had laten liggen toen vaste kracht Chris Urbanowicz uit de band stapte door tegengestelde visies op de toekomst van de band.

Het begint allemaal goed met No Harm. Het nummer neemt en krijgt de tijd om op te bouwen, een perfecte concertopener, iets dat ze ook zelf begrepen hebben. Tom Smith speelt zijn donkere stem uit zoals het hoort, maar schakelt dan over op zijn falsetto, een facet van zijn stem dat wij liever voor altijd bedekt hadden willen zien. Die falsetto is er ook in Our Love, een nummer dat iets te duidelijk naar Smalltown Boy van Bronski Beat hengelt en waarin Tom Smith soms zelf de lachspieren in ons wakker maakt.  

Er zijn daarnaast ook de duidelijke singles op ‘In Dream’, zoals Life Is A Fear dat een beetje uit de toon valt op deze plaat. Op zichzelf staand geen slecht nummer, maar in het geheel loopt het een beetje verloren. Er is gedoodverfde single Ocean Of Night dat klinkt als Coldplay met Tom Smith op vocalen, een nummer dat volgens ons beter zou werken als het niet zo opgepompt zou worden. Hetzelfde verhaal bij Salvation waarbij de ingehouden strofes beter klinken dan de ontploffing in het refrein.

Bij Forgiveness krijgen we weer dat gevoel, het gevoel dat Editors hun nummers aanpassen aan de grootte van de zalen waarvan ze weten dat ze erin gaan spelen en de festivalweides die ze gaan vullen. Op zich geen slecht nummer, maar het klinkt te geforceerd. Dan is de evolutie die Our Love meemaakt natuurlijker en lijkt het nummer pas echt op z’n plaats te vallen in zijn finale. Ook Marching Orders maakt in zijn lange geheel (bijna acht minuten) nergens een te scherpe bocht en lijkt een perfecte afsluiter voor de aankomende tournee.

Ook The Law is een pluspunt, met zijn sound die ons doet denken aan die van Eat Raw Meat = Blood Drool en waarin de schitterende Rachel Goswell, zangeres van Slowdive, haar beste van drie gastbijdrages levert. Het nummer is even ongrijpbaar als zijn tekst, maar gevoelsmatig klikt de puzzel hier wel helemaal in elkaar.

Maar de bestaansreden van deze plaat komt wanneer we richting einde fietsen en heet At All Cost. Een nummer met een levensechte traan én een kloppend hart. At All Cost hoeft niet behaagziek te zijn, maar mag gewoon zijn. En een tekst als “Out of touch and older than I look/I’ve got nothing to say to my oldest friends/What to say/The awkard silence”, is iets waar de meeste van ons zich meer bij kunnen voorstellen dan bij pakweg “You’re a unicorn, dancing in the flames, anger in your veins” uit Salvation.

Samengevat: er zit duidelijk meer in ‘In Dream’ om blij om te zijn in vergelijking met zijn voorganger en het wordt bijna nergens echt slecht, als we All The Kings even buiten beschouwing laten. Maar tegelijkertijd kunnen we ons niet van het gevoel ontdoen dat er ook meer had ingezeten dan eruit is gekomen.

Er zat potentieel in ‘In Dream’, maar het geheel klinkt als een bot mes: een scherpere versie had gevaarlijk kunnen zijn, maar nu mag je proberen snijden wat je maar wil, het zal je toch geen pijn doen.

Editors speelt op 31 oktober in Paleis 12. Het concert is uitverkocht.