Dinosaur Jr. - Give A Glimpse Of What Yer Not
Jagjaguwar
Dinosaur Jr. heeft niks meer te bewijzen. Maar dat belet hen duidelijk niet om er voluit tegenaan te gaan en opnieuw een puike plaat te maken.
Ze draaien al mee sinds 1984, hebben naast Dinosaur Jr. elk de handen vol met soloprojecten, samenwerkingen en andere bands, maar de chemie tussen het oorspronkelijke trio blijft toch uniek genoeg om het voortbestaan van de groep te vrijwaren. Min of meer alleszins. Er zal niemand betwisten dat J. Mascis de man is waarrond Dinosaur Jr. draait, maar de liefde/haat-verhouding met Lou Barlow en Murph maakt deze groep tot wat ze in se is. En op de nieuwe plaat – de vierde al sinds de hereniging – spat het spelplezier er weer vanaf.
Op 'Give A Glimpse Of What Yer Not' is weinig nieuws te horen. Murph mept als vanouds op zijn drumstel en legt met het donkere baswerk van Barlow een gruizige humuslaag waarop Mascis zijn doornstruiken van gitaarsolo's welig kan laten tieren. De uitstekende songs vormen daarenboven nog eens de meststof, die voor de extraatjes zorgen die van een plaat een uitstekende plaat maken.
Als je hoopt op nieuwigheden, ben je er al meteen aan voor de moeite. Nieuw is wat het drietal doet op dit album in de verste verte niet, maar het klinkt zo verdomde lekker, dat wij er alvast niet genoeg van krijgen. Dat was trouwens al opgevallen toen we de songs live te horen kregen.
De opener mag dan al Goin Down heten, het gaat enkel maar up, als je het ons vraagt. Want de plaat bevat geen enkele misser en ook de twee songs, die Barlow zingt (Love Is… en Left/Right), misstaan helemaal niet tussen het geweld van Mascis, zelfs al lijken ze een beetje atypisch voor de band en kan je moeilijk onder de Sebadoh-gedachte uit als je ze hoort.
Een nummer als I Walk For Miles heeft dan weer alles wat een Dinosaur Jr. zo uniek maakt. Mascis laat zijn gitaar vrolijk de teksten doorkruisen, gooit er for good measure (uiteraard) nog een paar vlijmscherpe solo’s tussen en zet de luisteraar tenslotte ook nog eens op het verkeerde been. Want net als je denkt dat het nummer is afgelopen, wordt er toch nog een verlengstuk aan toegevoegd.
Dat getuigt trouwens van humor. Humor, die je ook terugvindt in het glockenspiel dat je op Goin Down hoort of het orgel in afsluiter Left/Right. En dan is er nog Knocked Down, dat start als een “trage”, inclusief hoog stemmetje van Mascis, maar dan plotseling alle verliefde koppeltjes van de dansvloer jaagt voor een rondje pogoën. Heerlijk toch!
Zo blijkt ‘Give A Glimpse Of What Yer Not’ helemaal niet te misstaan in de intussen stilaan indrukwekkende discografie van dit drietal. Blind aanschaffen dus…of tenminste nadat u deze recensie heeft gelezen.