DeWolff - Wolffpack

Mascot Label

Als de sportkatern zou blokletteren dat de gebroeders Van der Poel het zouden doen met de wolf(f)pack, dan zou heel wielerminnend België en Nederland op de kop staan. Maar we bevinden ons in de muziekkatern. En als we het over de gebroeders Van de Poel hebben, dan gaat het over Luka en Pablo, die samen met Robin Piso Dewolff vormen en met ‘Wolffpack’ tekenen voor het negende studioalbum. 

De discografie van Dewolff begint inderdaad aardig vorm te nemen. Je zou bijna de tel verliezen. En ook dat is zo tekenend voor Dewolff. Stilzitten zit hen gewoon niet in het bloed. Wat anders te denken van de drie albums in evenveel jaar ‘Tascam Tapes’ (2020), ‘Live & Outta Sight II’ (2019) and ‘Thrust’ (2018). De band was net op toer vertrokken, toen covid-19 roet in het eten gooide en ze sneller thuis waren dan vertrokken. Maar eenmaal thuis werden er meteen nieuwe plannen gesmeed.

Wachten tot de bui was overgetrokken was geen optie. De lockdownrestricties stonden haaks op wat de drie met voorganger ‘Tascam Tapes’ hadden gedaan. Maar al snel werden er ideeën uitgewisseld via WhatsApp. En eenmaal de ideeën op een rij, werden de fans van het eerste uur zelfs betrokken bij het verhaal. Zij konden, mits een speciaal "abonnement", de nummers, die op het album zouden komen, mee kiezen.

Via digitale weg werden er ook oude en nieuwe vrienden opgetrommeld om te assisteren waaronder de rootsrockers Dawn Brothers (waar Dewolff al eerder wat mee opnam voor Record Store Day), singer-songwriter Judy Blank, de Franse singer-songwriter Theo Lawrence en ex-Wolfmother-bassist Ian Peres.

Die laatste mag meteen, samen met Judy Blank, aan de bak in de soulvolle opener Yes You Do, de eerste single van het album. Toch bijzonder dat je iemand van Wolfmother zover kan krijgen om het nummer mee te schrijven. Vanaf de opener  valt het hoge muzikale niveau op. Er wordt sterk gemusiceerd door zowel de drie van Dewolff, maar evengoed door de gasten. 

Treasure City Moonchild is zo’n prachtig muzikaal nummer met drummer Luka en toetsenist Piso op de Hammond in een hoofdrol. Mooie keuze van de fans. Voor Do Me, met Theo Lawrence op zang, dempen de lichten en gaat het tempo naar omlaag. Zelf noemen de Dewolffs dit één van de beste nummers die ze ooit schreven. En wie zijn wij om dat tegen te spreken?

Er volgt nog meer muzikaal vuurwerk met Sweet Lorett, met Stefan Wolfs van Dawn Brothers en Diwa Meijman (Darilyn), minder gekend in België, maar wat een stem. Zij weet Pablo goed van antwoord te zijn in een song over de lesbische dochter van een rijke man, die een snood plan smeed om te trouwen met een man, alleen maar om de helft van de bruidschat op te kunnen strijken.

Ook een lekker vuil rocknummer ontbreekt niet. Bona Fide zal het zonder twijfel goed doen op de festivals, die er lijken aan te komen. Het album eindigt met Hope Train, gebaseerd op de novelle van Colson Whitehead over twee slaven in de VS in de negentiende eeuw. En wie slaven zegt, denkt aan de blues en dat klinkt hier mooi door.

Dewolff kiest niet voor de gemakkelijkste weg op dit album, maar verbreedt de eigen en onze muzikale kennis door er een reeks geweldige muzikanten bij te halen, die allen indruk maken op dit prachtalbum. We hebben het laatste nog niet gezien van deze drie. Geen optredens? geen probleem! De band is ondertussen zo flexibel geworden en speelt momenteel dagelijks online een volledig album uit het oeuvre. En ondertussen hopen we hen snel ergens op een podium in levende lijve te kunnen begroeten.