dEUS - Vantage Point
Universal Music Group
Naar een nieuwe dEUS wordt sinds de jaren '90 uitgekeken zoals een bouwvakker naar een blote kuit. Tussen 'The Ideal Crash' en 'Pocket Revolution' verplichtte de band ons om een adempauze van zes jaar in te lassen. Intussen teerden wij op het volledige oeuvre, soms weer begeesterd door die ene plaat, dan weer door die andere. 'Pocket Revolution' bleef voor ons steeds het buitenbeentje. Het klonk zo coherent, niet onstuimig genoeg. En dus waren we heel benieuwd hoe 'Vantage Point', de volgende telg, het er van af zou brengen.
Van het openingsnummer When She Comes Down onthouden we de tekst en de paar fijne weerhaakjes in de ritmes. Helemaal méé zijn we echter niet. We hopen op beterschap en krijgen dat ook snel. Met een luid volume komt de wervelwind Oh Your God door onze boxen gedaverd. Een behoorlijk driftige gitaar en een giftige ritmesectie brengen het nummer op tempo, Barman slaagt er pas tijdens het refrein in om de troepen te kalmeren. Op de website van de band prijkt trouwens een heerlijk mini-filmpje van de opnames. Het testosterongehalte is hoog, maar het spreekt ons wel aan. Nog van dat!
'Vantage Point' is voorzien van voldoende rustpunten, met zachtere gitaren of piano's. Bovendien doet de band net zoals bij 'Pocket Revolution' ook voor deze plaat beroep op vrouwelijke versterking: Lies Lorquet van Mintzkov mag voor het breekbare element zorgen op Eternal Woman en doet dat met verve. Eventjes later, tijdens Slow, neemt Karin Andersson die rol voor haar rekening. Mooi, al wordt het nergens magisch zoals bij de backings van Nothing Really Ends. Ook Smokers Reflect is een fraai nummer waarin de warme stem van Tom Barman goed tot zijn recht komt. Roken en sigaretten zijn trouwens vaste waarden in bijna elk nummer op de plaat. Het orgelpunt komt van een heus kinderkoor in Popular Culture, dat gelukkig niet de behoefte had om Scala-allures aan te nemen. Integendeel, het koor komt het nummer ten goede.
De meest opvallende songtitel was Favourite Game, een nummer dat wij dankzij The Cardigans voor eeuwig en drie dagen zullen associëren met cruisen. dEUS nodigt ons echter niet uit om in een lange slee met rode leren zetels plaats te nemen, maar kiest eerder voor een stoomtrein. Het nummer heeft even tijd nodig om op gang te komen en wordt ergens middenin voorzien van gezucht waarvan we vermoeden dat Mauro er voor iets tussen zit. Wij hadden het nummer zo gelaten, maar de titel wel gewijzigd. Het schept nu eenmaal verwachtingen. Maar het leuke aan dEUS - en dat geldt niet alleen voor dit nummer - is dat bij elke luisterbeurt nog wel ergens een stemmetje of instrument opduikt dat je nooit eerder was opgevallen. En zo hebben we het graag.
Ons besluit? De mannen zijn groot geworden. Niet enkel als band of via platenverkoop, want dat wisten we al langer. Ze zijn gematigder geworden, matuur. De rare kantjes zijn gelukkig niet verdwenen, maar gewoon beter verstopt. En dus vinden wij 'Vantage Point' nu al beter dan 'Pocket Revolution'. Laat ons hopen dat de band de verwachtingen inlost en snel met een nieuwe plaat op de proppen komt, een nieuwe plaat die opnieuw de experimentele toer opgaat. dEUS blijft dEUS en originaliteit wordt hoog in het vaandel gedragen. En dat kunnen wij alleen maar volop toejuichen.